Ik ben onderweg naar huis en besluit om nog even langs de supermarkt te rijden. Ik haal mijn boodschappen, reken ze af en loop terug naar mijn auto. Wanneer ik bijna ingestapt ben, zie ik een klein meisje achter mijn auto spelen. Haar moeder, die haar eigen boodschappen aan het inladen is, kijkt me wat angstig aan. Ik maak haar duidelijk dat ze absoluut niet bang hoeft te zijn dat ik over haar meisje heen ga rijden en dat ik wel even wacht. “Bedankt!” roept ze naar me als haar dochter twintig seconden later bij busje van de vrouw staat. Ik zwaai naar haar en start mijn auto. Ik rijd een meter achteruit en trap dan weer op de rem, omdat de auto aan de andere kant van de vrouw achteruit is gereden. De vrouw was zo met haar dochter bezig, dat ze niet doorhad dat de achterklep van haar busje wat onhandig uitsteekt. De auto naast haar, ook een busje, is er zojuist tegenaan gereden. De schade blijkt gelukkig mee te vallen. Een rubberen dopje ligt op de grond, verder is er niets te zien. De vrouw kijkt me opnieuw verontschuldigend aan, maar ik ben allang blij dat slechts het rubberen dopje de dupe is geworden van deze situatie. Die twee minuten in ruil voor bloginspiratie vind ik een goede deal 😉 Enne, wijze les: kijk dus altijd uit je doppen 😉
Korreltje zout
Mijn vriend en ik lopen samen de supermarkt in. Zoals meestal het geval is, slaan we allebei een ander pad in zodat we sneller klaar zijn met het halen van de boodschappen. Mijn vriend loopt richting de groente- en fruitafdeling terwijl ik op jacht ga naar een nieuw potje zout. Ik had niet gedacht dat het vorige potje van bijna een kilo óóit op zou gaan, maar het is gelukt! Na twee minuten staren kies ik uiteindelijk voor een potje fijn zeezout met jodium. “Deze goed voor de komende drie jaar?” Ik wacht het antwoord van mijn vriend niet af. “Huh, moet je kijken, waarom zouden ze er nou een tomaat op getekend hebben?” Ik snap heus wel dat je tomaten in de salade kan doen en dat het dan lekker is met een beetje zout, maar ik vind een gekookt ei bijvoorbeeld logischer om als afbeelding op een potje zout te zetten. “Ik weet niet waarom ze voor een tomaat hebben gekozen, maar het had blijkbaar zo moeten zijn!” Hij laat me lachend zijn buit zien.
En zo staan we bij de kassa, met op de band niets meer dan een potje zout en een emmertje met cherrytomaten. Marketing werkt echt.
Guilty pleasure
Ik sta in de rij voor de kassa bij de supermarkt. Het duurt allemaal best lang, maar aangezien ik altijd heb geleerd dat je nooit van kassarij moet wisselen, blijf ik netjes staan. Ondertussen zie ik dat de cassière veel aan het giechelen is met haar collega. Nieuwsgierig kijk ik naar voren. Nadat ik concludeer dat ik toch echt niets grappigs kan zien, ga ik weer verder met mijn dagdroom waar ik zojuist aan begonnen was.
“Goedemiddag!” De cassière groet me vrolijk als ik aan de beurt ben. Weer moet ze lachen en ik zie dat ze achterom kijkt naar haar collega, die op haar beurt weer moet lachen. Wat zou er toch aan de hand zijn? “Dat is dan 28,43 alstublieft.” Ik stop mijn pinpas in het apparaat en terwijl ik wacht tot ik mijn pincode kan invoeren, zie ik dat de cassière iets aan haar collega geeft. AHA! De oorzaak van de giechel is bekend. Beide dames zijn tijdens hun werkzaamheden (toch niet zo) stiekem aan het snoepen van een slagroombus. Sindsdien heb ik trek in warme chocolademelk. Moet kunnen in april!
Let’s go to the mall
Vanavond is het open huis bij ons op school en ik race nog even langs de Albert Heijn voor een sandwich. Tjonge, wat is een Albert Heijn XL dan groot als je nog even snel iets zoekt. Uiteindelijk pluk ik een sandwich met gerookte kip uit de schappen en reken ik af. Tegelijkertijd reken ik de resterende tijd uit: over 15 minuten komen de eerste hulpleerlingen. Ik besluit om op een bankje in het winkelcentrum te gaan zitten. “Misschien zie ik nog wel iets voor de blog.” Niet veel later dient de anekdote zich al aan. Een vrouw komt met twee grote tassen de Albert Heijn uitlopen en plant de tassen naast me neer op de bank. Ik vind het niet erg, maar ik vraag me wel af waarom ze precies mijn bankje heeft gekozen, terwijl er nog vier lege bankjes staan. Omdat ik niet onbeleefd wil zijn, glimlach ik naar haar. De vrouw heeft echter helemaal niet in de gaten dat ik haar aankijk, ze staart gewoon een beetje voor zich uit. Vreemd. Ik neem weer een hap van mijn sandwich en ik verdiep me even in mijn telefoon. Heb ik nog berichtjes gemist?
(…) Bekijk bericht
Verlaten bij de kassa
Terwijl ik in de rij van de supermarkt sta, ben ik een beetje aan het dagdromen. Straks naar de sportschool, eerst nog even eten koken. Morgen weer lekker weekend! Zou het mooi weer worden? Terwijl ik mijn karretje op de automatische piloot naar voren duw, bots ik tegen iets op. Voor me staat een verlaten six-pack spa rood. Ik kijk naar mijn voorganger of hij soms vergeten is om het op de band te leggen, maar dat is duidelijk niet het geval. Wie weet staat ie er al een uur en heeft iedereen er heel behendig omheen gereden. Ik wacht nog heel even, maar besluit dan om het six-pack te verplaatsen zodat ik zelf mijn karretje naar voren kan rijden om mijn producten ook op de band te leggen. Net wanneer ik al mijn boodschappen op de band heb liggen, hoor ik achter me wat gemopper. “Nou, dat is ook niet aardig.” Niet aardig? Heeft ze het over mij? Ik draai me om en zie een hijgende vrouw achter me staan met een doosje eieren in haar hand. Aaaaah, oeps. “Ja ik was de eieren vergeten, dus ik ging die nog even snel halen!” Ze gaf daarna gelukkig wel toe dat het misschien niet zo’n handige plek was om het six-pack neer te zetten.
Ik heb het weer goedgemaakt door haar toch maar even voor te laten :)..