Ik hou ervan om mensen uit te lachen. Nee okee, dat klinkt een beetje gemeen. Ik vind het wél heel leuk om samen met mensen om hun eigen grapjes/blunders te lachen, net als dat anderen dat (hopelijk!) ook bij mij hebben. Wanneer iemand me iets vertelt, denk ik heel vaak: o ja, dat zou ook echt iets voor mij zijn! (Lees: de weg kwijt raken, keihard lachen op een verkeerd moment of een onbedoeld ongemakkelijke opmerking maken). Soms denk ik echter: “whaha, nou dát zou mij toch niet zo gauw gebeuren.”

 

Moeite doen voor de was

Dit is niet per se een blunder, maar wel iets waarvan ik altijd tegen mezelf heb gezegd: “eh nee, niks voor mij.” Alles strijken. Kleding. Beddengoed. Onderbroeken. Handdoeken. Theedoeken. Zelfs bij kleding dacht ik al: waaaaaarom? Tijdens het gebruik valt het toch altijd wel mee hoe erg het kreukt? Bij een heel erg geval pak je ‘s ochtends nog even gauw de strijkbout. Scheelt je een hoop tijd. Laat staan wanneer je ook nog eens theedoeken, handdoeken, onderbroeken strijkt… Nou, ik had me van de week toch de ‘kolder’ in mijn kop. Ik lette even drie seconden niet op en HOP, ineens lag de complete inhoud van onze kledingkast op mijn bed. What did just happen? Vervolgens ben ik dus als een malle gaan strijken en heb ik AL onze kleding gestreken. Weliswaar geen theedoeken, onderbroeken en hemdjes, maar wel dus AL onze kleding. (Voel je mijn ongeloof?)

Oké, klein opbiechtmomentje: de ‘dit-moet-wel-écht-nog-gestreken-worden-maar-ik-heb-nu-geen-zin-dus-ik-prop-het-even-hier’-lade ligt nog wel vol… Een overhemd of 10. Stiekem ben ik er natuurlijk nu wel trots op dat dit mij ‘is overkomen’ en heb ik al vijf keer de kledingkast opengemaakt om liefdevol naar de nette stapeltjes te staren.

 

Over strijken gesproken…

Hier een enorme blunder waarvan ik dacht dat ik er nooit schuldig aan zou zijn, maar helaas. Een vriendin heeft een paar jaar geleden haar arm gestreken. Per ongeluk uiteraard, maar wel met zo’n resultaat dat het complete strijkijzer op haar arm stond. Niet overdreven! Het was een beetje een watermeloen-design, best zomers eigenlijk. Het zag er wel dusdanig pijnlijk uit, dat ik dacht: nou, dat gaat mij dus mooi niet gebeuren. (Op zich natuurlijk ook logisch waneer je nooit strijkt…) Nou, tijdens mijn enorme strijkbeurt is het dus gebeurd. Ik heb mijn vingertoppen gestreken. Met pijn in mijn vingers zit ik deze blog nu te typen, ik moest er eigenlijk best hard om lachen.

 

Kort maar krachtig

Voornemen van een kwartier geleden: ik ga een miniblog schrijven, dan doen mijn vingertoppen niet zo’n pijn. Haha.

 

Vertel eens… wat is jouw strijkgedrag? 😉