Chemische regen

We zitten op de fiets naar huis. Mijn vriend heeft vandaag een abonnement genomen bij de sportschool waar ik al sport, dus dan kunnen we er samen heen. Wel zo gezellig! De terugweg vind ik altijd het leukste onderdeel van ‘het naar de sportschool gaan’. Diep respect heb ik voor de mensen die een aantal keer in de week gaan en daar nog zin in hebben ook. Vooralsnog hoor ik niet bij die groep, maar hé, je weet maar nooit.

Ook vandaag geniet ik van de terugreis. Het sporten ging goed, het is lekker weer en we hebben de hele dag nog voor ons. Ik kijk dan ook enigszins verontwaardigd omhoog als ik wat regendruppels voel. Strakblauwe lucht. “Huh, voelde jij ook wa..” Oh. Aha. Ik kijk opzij en zie een vrouw in een geparkeerde auto zitten die ontzettend fanatiek haar ruit aan het schoonsproeien is met de ruitenwisservloeistof. De regen rook inderdaad wat chemisch, haha.

Bekijk bericht

Ik vergeet nooit meer de kleine lettertjes

Het is 17:10 en ik ben net klaar met werken. Het plan is om vanavond om 18:00 te gaan sporten, maar ik moet ook nog naar huis fietsen. Tijdens het fietsen voel ik dat ik moe ben en dat ik eigenlijk geen zin heb. Toch weet ik dat het sporten me goed zal doen. Ik besluit dan ook een afspraak met mezelf te maken. Is het bij thuiskomst vroeger dan 17:30, dan ga ik naar de sportschool. Is het echter al na half 6, dan hoef ik niet meer. Op het moment van de waarheid kijk ik op mijn telefoon. Het tijdstip waar ik naar keek, vond ik een blogpost waard.