Post-rijles

“Okee, dit wordt nu wel heel gênant.” Terwijl ik mijn ruiten schoon probeer te spoelen met ruitenwisservloeistof, neem ik me voor om aankomend weekend toch écht mijn auto te gaan wassen. Net wanneer de wereld weer een stukje mooier en scherper begint te worden, zie ik een ‘L’ dichterbij komen. Hee, dat is mijn rij-instructeur van vroeger! Nieuwsgierig als ik ben probeer ik naar binnen te gluren. Even kijken wie er nu rijles heeft. Of hij of zij het een beetje goed doet. Helaas ben ik nét iets te lang bezig met mijn gluuroperatie, waardoor ik op het nippertje mijn afslag weet te halen. Er rijdt gelukkig niemand naast me, maar mijn abrupte actie moet er ongetwijfeld een beetje onhandig uitgezien hebben. Ik hoop dat mijn zonnebril ervoor gezorgd heeft dat mijn rij-instructeur me niet heeft herkend, haha.

But still

Vandaag was een luchtballon zó dichtbij, dat ik hem bijna kon aanraken!

Met wielen onder zn bips. Op de A27.

Gezinsuitbreiding

(2012) Verwachtingsvol kijk ik naar de gezichtsuitdrukking van mijn vriend. Hij is aan het bellen en kijkt geconcentreerd voor zich uit. Hij luistert aandachtig en ik word steeds nieuwsgieriger. Dan kijkt hij plotseling ontzettend verheugd en mijn hart maakt een sprongetje. Het is gelukt!

Nog geen vijf minuten later zitten we in mijn moeders auto, onderweg naar Utrecht. We rijden niet veel in deze auto, maar soms is het wel handig om hem af en toe te lenen! Onze bestemming vanavond is een wat afgezonderde boerderij. Op deze plek gaat voor ons straks een nieuw hoofdstuk beginnen. Vanaf vandaag zullen we niet meer met zijn tweetjes wonen, maar worden we de trotse ouders van twee jonge katjes!

Na de verstopte weg uiteindelijk gevonden te hebben, draaien we de auto op het grindpad en lopen we snel over het erf om de katjes te ontmoeten. Het is een nestje van ruim acht weken oud. De katjes zijn slordig: rood-wit gevlekt en zwart-wit gevlekt. Drie heren en twee dames. Wat zijn ze nog lief en klein! We smelten direct bij het zien van onze twee zwart-witjes die we telefonisch al hadden gereserveerd. Bij het zien van de foto op Marktplaats waren we het dierect eens: dit worden ze. In real life zijn ze des te schattiger.

Bekijk bericht

Op de snelweg

(2015) Bepakt en bezakt ben ik in september op weg naar Duinkerke, waar mijn nieuwe avontuur eindelijk gaat beginnen. Sinds januari weet ik nu dat ik die kant op ga en nu is het dan eindelijk zo ver! Ik rij inmiddels in West-Vlaanderen en ik moet nog zo’n 30 km. Achter mij ligt een enorme stapel met dozen, wat er echt belachelijk uit moet zien voor de andere autobestuurders. Sowieso valt mijn auto natuurlijk wel op, met mijn Nederlandse nummerbord op de snelweg richting het niet zo héél populaire Noord-Frankrijk. Mijn auto heb ik nu sinds de zomer en ik ben er ontzettend blij mee! Het is een automaat en voor een auto uit 1995 rijdt hij echt heerlijk! Ik heb er nog geen omkijken naar gehad en er is tot nu toe nog niets mee aan de h… hee, wat zit die vrachtwagen nou te seinen? Nou ja, hij reed vast over een drempel ofzo. Hij seint nog een keer. Ik ben de enige auto die nu bij hem in de buurt rijdt, dus hij moet het wel tegen mij hebben. Wat bedóélt hij? Hij seint hij nog een keer. Mijn hartslag gaat wat sneller tekeer. Er is toch niks met mijn auto aan de hand? Ik heb mijn Hiyundai helemaal volgepropt, maar dat kan toch geen kwaad? Hij is net uit de keuring! Er komt toch geen rook uit mijn uitlaat? De vragen schieten door mijn hoofd en mijn hart gaat steeds sneller tekeer.

Bekijk bericht