Guilty pleasure

Ik sta in de rij voor de kassa bij de supermarkt. Het duurt allemaal best lang, maar aangezien ik altijd heb geleerd dat je nooit van kassarij moet wisselen, blijf ik netjes staan. Ondertussen zie ik dat de cassière veel aan het giechelen is met haar collega. Nieuwsgierig kijk ik naar voren. Nadat ik concludeer dat ik toch echt niets grappigs kan zien, ga ik weer verder met mijn dagdroom waar ik zojuist aan begonnen was.

“Goedemiddag!” De cassière groet me vrolijk als ik aan de beurt ben. Weer moet ze lachen en ik zie dat ze achterom kijkt naar haar collega, die op haar beurt weer moet lachen. Wat zou er toch aan de hand zijn? “Dat is dan 28,43 alstublieft.” Ik stop mijn pinpas in het apparaat en terwijl ik wacht tot ik mijn pincode kan invoeren, zie ik dat de cassière iets aan haar collega geeft. AHA! De oorzaak van de giechel is bekend. Beide dames zijn tijdens hun werkzaamheden (toch niet zo) stiekem aan het snoepen van een slagroombus. Sindsdien heb ik trek in warme chocolademelk. Moet kunnen in april!