De treinrit van Probolingo naar Kalibaru duurt precies drie uur en ik vermaak me prima. In de trein hangt een videoscherm waarop de gekste video’s worden getoond. Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd hoe je een handgreep van een vork kunt maken en wat je precies moet doen om een gasmasker van een plastic flesje te creëeren. Educatief man!
Waar we meestal bij de stadjes besluiten om geen taxi te nemen, spreken we met elkaar af dat we dat nu voor een keertje wel zullen doen. Bij aankomst op station Kalibaru kijken we dan ook verwachtingsvol naar links. En naar rechts. Geen taxi. “Die komen we zo wel tegen!” We lopen alvast een stukje in de richting van het guesthouse waar we verblijven. Er wordt flink naar ons getoeterd en gezwaaid. Bij de eerste tien keer draai ik me verwachtingsvol om, in de hoop dat een taxi naar ons aan het seinen is. Helaas. Later leren we dat er geen taxi’s in Kalibaru zijn. De wandeling naar het guesthouse is prachtig, het is er zo ontzettend groen met vele rijstvelden, plantages en palmbomen. Bij het guesthouse worden we opgewacht met een welkomstdrankje en home-made loempia’s. We worden uitgelachen door andere Nederlanders dat we geen vervoer hadden geregeld. Maar die meneer had wel mooi een dikke buik :).
