We hebben mazzel. Juist in de week dat het vogelmeer roze is gekleurd door een of andere alg, zitten wij op Texel! Een uur na aankomst racen we dan ook meteen naar de toeristische trekpleister. Omdat het erg warm is, heb ik toevallig een flesje mee. Ik loop naar de waterkant en begin het flesje te vullen. Een kindje kijkt me een beetje verschrikt aan. “Mama, gaat ze dat water echt drinken?!” Lachend leg ik uit dat ik dat absoluut niet van plan ben.
“Dor, we gaan even naar de HEMA.” Mijn vriend en ik lopen in de stad terwijl hij met deze aankondiging komt. “Prima! Hoezo?” Ik word altijd blij van de HEMA, maar meestal ben ík juist degene die voorstelt om erheen te gaan. “Jaaa… ik had je paraplu geleend, maar die heeft heeft het helaas niet overleefd. Je krijgt een nieuwe van me.” Dat is dan wel weer attent! Uiteindelijk besluiten we om later die week te gaan, omdat het prachtig weer is en er toch even geen tijd voor is.
De dag begon vandaag al goed toen ik een enórme roze badeend achterop een auto geplakt zag zitten. De chauffeur was een keurige man en droeg een net overhemd. Uiteraard.
Na een gezellige middag en avond in Leiden met vrienden te hebben doorgebracht, stappen mijn vriend en ik weer in de trein richting huis. We reizen heel chique in de eerste klas, mede mogelijk gemaakt door mijn lieve schoonfamilie met interessante actiekaartjes. Het is gewoon aandoenlijk hoe erg we genieten van deze luxe rode stoelen.
Naast het comfort en de ruimte, is de rust die er heerst natuurlijk een bijkomend voordeel. We hebben nu de coupé voor onszelf en dat is best lekker na zo’n avondje in een druk bierencafé te hebben gezeten. (Ik ben me ervan bewust dat mijn Ouwe-Lullenreputatie een beetje begint te ontstaan bij het schrijven van deze laatste zin).