Reacties van mijn brugklas

Zoals velen van jullie misschien wel weten, werk ik als docent Frans op een hele leuke school. Tijdens onze lessen spreken we zoveel mogelijk Frans en leren we de leerlingen ondersteunende gebaren voor de Franse woorden. Met deze methode werk je ook naar een toneelstuk toe: les Trois petits cochons (de drie kleine biggetjes).

Wekenlang hebben de leerlingen hard geoefend om de tekst, de gebaren, de acties en de uitspraak goed onder de knie te krijgen. In de laatste week voor de vakantie was het zover: de opvoering. Over het algemeen ging het super goed en ik ben dan ook trots op mijn leerlingen. Na afloop besloot ik een soort evaluatierondje te doen en vroeg ik de leerlingen wat ze van het toneelstuk, van hun niveau Frans en van de lessen Frans in het algemeen vonden. Bij het teruglezen schoot ik regelmatig in de lach:

“Knap hoor, dat u zoveel gebaren weet.”

Vaak: “u doet het leuk”, maar ook een: “je geeft leuk les!”

“Ik vind dat ik best wel slecht ben in Frans, maar ik weet eigenlijk wel best wel veel.”

Die gebaren zijn best wel saai, maar wel vet handig.”

Ga zo doooor!” 

“Kunt u ons ook wat zinnetjes leren zodat ik mijn broertje kan foppen?”

“Jammer dat ik een big moest zijn.”

Bekijk bericht

Nu dan echt… ;) Reacties en vragen over onze blog (ABC-blog)

“Als ik in de trein zit, moet ik soms bijna hardop lachen om jullie blog.”

Bij het ontbijt is jullie blog echt mijn ochtendritueel. Ik ben dan ook echt teleurgesteld als er geen blog in mijn mailbox staat!”

“Cool, ik sta in je blog!”

“Daar kun je ook nog wel een blog over schrijven!”

“En wat als je nou een dag geen zin hebt? Blog je dan niet? (Antwoord: die dagen zijn er gelukkig maar heel af en toe. Het is natuurlijk geen verplichting, maar we bloggen wel elke dag. Het zou zonde voelen om een dag over te slaan! Gelukkig lukt het wel altijd).”

“Fout of niet, deze zin?”

“Gaan jullie voor altijd door met bloggen?” (Antwoord: who knows! We blijven doorgaan zolang we dat zelf leuk vinden). 

Hoe kom je erop, haha!”

“Ik heb vandaag geen blog in mijn mail hoor, klopt dat?!”

“Jammer, wat een korte blog vandaag!”

“Knap hoor, dat jullie elke dag weer een blog verzinnen!”

“Lezen veel mensen de blog?” (Antwoord: het worden er steeds meer, dat vinden we leuk! We hebben veel bekenden die de blog via de e-mail volgen, maar er zijn er ook een boel die echt op de site komen kijken). 

“Misschien heb ik wel een leuk idee voor een blogpost. (Vinden we altijd leuk, ingezonden blogposts!!)

“Never dull moments, ervaar je je leven ook zo?” (Antwoord: door deze blog is dat zeker een stuk beter geworden. Om tot een anekdote te komen, moet je echt je ogen open doen en je openstellen voor kleine, gekke momentjes waar je dan weer over kunt schrijven. Het valt me dan vaak op dat het leven echt niet dull is, zolang je er maar goed naar kijkt).

“Punctueel hoor, die blog van jullie!” (OK, enigszins geforceerd aan mijn vriend gevraagd: weet jij nog iets voor de P??)

“Qu’est-ce que tu écris sur le blog?” (Réponse: on écrit des anecdotes. Parfois de notre propre vie, parfois on décrit une scène particulière qu’on a vu, ou peut-être une conversation qu’on a entendu). 

“Red je het wel altijd, zo’n blog schrijven? (Antwoord: meestal lukt het om de blog op tijd te schrijven, maar het is ook wel eens lastminute werk. Soms komt de inspiratie pas echt op het laatste moment). 

“Sta je nou elke nacht op om de blog online te zetten?” (Antwoord: nee, we plannen de blog standaard in om 02:00. Speciaal verzoek van de mensen die ‘s nachts wel eens wakker zijn, haha ;))

“Twitter is soms wel lastig hè? Dan zie ik op zaterdagavond ineens allemaal Tweets voorbijkomen, hihi.” (Guilty. Hahaha). 

“Uhh Lau, klopt het dat deze blog al gepubliceerd is?”

“Vind je het niet vervelend, dat alles over je leven zo op Internet staat?” (Antwoord: uiteraard bepalen we zelf wat we wel en niet op Internet zetten, maar de blunders en grappige momenten geven natuurlijk wel veel weg over jezelf! Wij vinden dat alleen maar leuk, maar ik kan me voorstellen dat anderen dat misschien niet zouden willen). 

Wat was je eerste blog?” (Antwoord: dat er in Frankrijk een meeuw op mijn hoofd had gepoept. Dat werd de inspiratie voor Neverdullmoments).

“X, ik ben altijd weer benieuwd wat jullie bij die letter gaan invullen, haha.”

“Your blog is very nice, sometimes I understand it a little bit!”

“Zou je fulltime willen bloggen?” (Antwoord: soms droom ik daar wel van, maar daar komt dan wel veel bij kijken. Als het zou betekenen dat ik fulltime leuke dingen mag doen en daar anekdotes over ‘moet’ schrijven, zeg ik natuurlijk jaaaaaa. Iemand tips? Hahaha).

Bekijk bericht

Fotofrustratie vs vreugdevertraging

Flits! Weer een foto. Klik! Nog een foto. Ik moet er om lachen hoe mensen de schoonheid hiervan kunnen zien. Zo hoort dat toch: een foto maken van iets wat je mooi vindt? Of wonderlijk; bijzonder.

Ik sta op Station Sloterdijk te chillen onder het inlichtingenbord van de NS. Elke trein heeft vertraging. De mensen reageren allemaal op hun eigen manier: zuchtend kijken sommigen naar het bord, anderen pakken dus hun mobiel om een foto te maken. Weer anderen halen hun schouders op, produceren een lachje en gaan gewoon staan wachten. Zoals ik!

Bekijk bericht