In je eentje op stap

Ik ben op weg naar de Praxis. Vorige week heb ik twee verschillende gootsteenstoppers (zo’n zwart ding voor in het putje) gekocht omdat ik niet zeker wist welk formaat ik nodig had. (Tip van de dag: meet de diameter van het putje niet met een geodriehoek, je ziet dan echt het verschil niet tussen 46 mm en 48,5 mm). Bovendien wilde ik even kijken of ik er nóg eentje kon kopen, het putje in de badkamer heeft kennelijk weer een ander formaat. “Bent u ook van plan om iets moois te kopen van uw eerste salaris van het nieuwe jaar?” tettert mijn radio. Nah.. Bekijk bericht

Kleurenplint

“Ik hoef geen bonnetje hoor.” Mijn vriend kijkt vriendelijk naar de caissière bij de Praxis (kind aan huis sinds onze verhuizing) en ze wenst ons een prettig weekend.

(Het uur voor de Praxis): “nee hè, ik kom een plint te kort voor deze hoek.” Samen met een vriend van hem heeft mijn vriend de stoffige, kale zolderkamer omgetoverd tot frisse werkkamer. De muren zijn behangen en geschilderd, de schrootjes zijn witgemaakt en er ligt nieuw laminaat in. De plint maakt het helemaal af, alleen nog even een nieuwe halen.

(Het uur na de Praxis): “ik hoef geen bonnetje hoor,” imiteer ik mijn vriend lachend. Mijn vriend heeft de verkeerde plint meegenomen en houdt hem nu bedenkelijk naast de oorspronkelijke kleur. “Nou ja, het staat best geinig bij elkaar. Niemand die het doorheeft! – Precies, leggen maar die hap. Niemand die er ooit achter zal komen. Ik schrijf er trouwens wel een blog over, goed? ;)”

Bekijk bericht

De ultieme kerstgedachte

“Nog even deze klant helpen hoor.” Mijn vriend en ik staan bij de verfbalie bij de Praxis en we hebben zojuist op het belletje gedrukt. De medewerker die komt aanlopen wijst naar de klant met wie hij bezig is. Automatisch draaien we mee in de richting waar hij naartoe wijst. Een vrouwtje in een rolstoel lacht ons toe. Vriendelijk lachen we terug. “Prima!”

De medewerker pakt een soort föhn en zet deze aan. “Eerst even opwarmen.” Nieuwsgierig kijk ik naar zijn handeling. Wat zal hij met die föhn gaan doen? Is dat ook een manier om verf te bewerken? Terwijl ik nadenk wat hij zal gaan doen, zie ik dat mijn vriend ook onderzoekend naar de föhn zit te kijken. De medewerker voelt aan de föhn en zegt: “ja, nu is hij warm genoeg.”  Hij klapt de balie omhoog en loopt naar de vrouw toe. Huh, hij gaat toch niet haar haren föhnen?! Hoe onbeleefd het misschien ook mag zijn: ik voel dat mijn ogen in zijn rug gebrand staan. Inmiddels staan er ook mensen naast ons en ze kijken ook toe naar het schouwspel. Dan gebeurt er iets wat ik totaal niet verwacht…

De jongen loopt naar de rolstoel en pakt vervolgens een onderdeel vast. Mijn mondhoeken krullen echt gigantisch omhoog en ik verstop mijn mond in mijn sjaal. De vrouw heeft een vlaggetje achterop haal rolstoel die een beetje gekreukeld is. “Even rechtmaken!” Zoooo schattig. Ik zit er vertederd naar te kijken, maar ik merk ook dat ik elk moment in een harde lach kan schieten. Ik gluur naar mijn vriend, die ook met een verdachte twinkeling in zijn ogen zit te kijken. Het ziet er gewoon zo droog uit: een medewerker die uiterst serieus bezig is om een vlaggetje recht te maken.

Mijn vriend draait zich naar mij om en wil me een vraag stellen, maar ik merk dat ik dan in lachen uit zal barsten. Snel draai ik me om en loop ik de eerste de beste kant op. Boormachines, goh. Uiterst geïnteresseerd begin ik ze met elkaar te vergelijken, net zo lang totdat mijn giechel weer een beetje onderdrukt is. Na een minuutje kom ik weer terug en staat het vlaggetje weer fier omhoog. De dame lacht breed: “zo, ik kan weer op pad!”

Vervolgens zijn wij aan de beurt en de medewerker vraagt ons ons vriendelijk: “zo, en waarmee kan ik jullie helpen?” Godzijdank legde hij de nadruk niet op JULLIE: in dat geval had ik mijn pokerface echt niet langer in de plooi kunnen houden. Gelukkig neemt mijn vriend het woord en lopen we even later weg met onze mooie verfkleur.

Bekijk bericht