Eerst kijken, dan pas doen!

Voer uw parkeerkaart in.” We zijn zojuist naar de stad geweest om de laatste kerstcadeautjes te kopen en hebben de auto bij een groot parkeerterrein gezet. “Onleesbare kaart.” Huh. Nog een keer. “Onleesbare kaart.” Misschien moet het kaartje er andersom in. PIEEEEEP. Nee, ook niet. “Probeer jij het eens!” Ook mijn vriend probeert het kaartje in de automaat te proppen. Weer niet. We worden allebei een beetje chagrijnig. Terwijl ik het nóg een keer probeer, begint mijn vriend op alle knopjes te drukken, in de hoop dat er een medewerker aan de lijn komt. Dan valt mijn oog op een andere gleuf. Dé gleuf. Op dit soort momenten ben ik altijd erg blij als er niemand achter me staat, want het moet er niet al te intelligent uit hebben gezien. Kennelijk hadden we ons parkeerkaartje met veel geweld in de pinpas/credit card gleuf proberen te proppen.

Bekijk bericht