File op de parkeerplaats

Ik ben onderweg naar huis en besluit om nog even langs de supermarkt te rijden. Ik haal mijn boodschappen, reken ze af en loop terug naar mijn auto. Wanneer ik bijna ingestapt ben, zie ik een klein meisje achter mijn auto spelen. Haar moeder, die haar eigen boodschappen aan het inladen is, kijkt me wat angstig aan. Ik maak haar duidelijk dat ze absoluut niet bang hoeft te zijn dat ik over haar meisje heen ga rijden en dat ik wel even wacht. “Bedankt!” roept ze naar me als haar dochter twintig seconden later bij busje van de vrouw staat. Ik zwaai naar haar en start mijn auto. Ik rijd een meter achteruit en trap dan weer op de rem, omdat de auto aan de andere kant van de vrouw achteruit is gereden. De vrouw was zo met haar dochter bezig, dat ze niet doorhad dat de achterklep van haar busje wat onhandig uitsteekt. De auto naast haar, ook een busje, is er zojuist tegenaan gereden. De schade blijkt gelukkig mee te vallen. Een rubberen dopje ligt op de grond, verder is er niets te zien. De vrouw kijkt me opnieuw verontschuldigend aan, maar ik ben allang blij dat slechts het rubberen dopje de dupe is geworden van deze situatie. Die twee minuten in ruil voor bloginspiratie vind ik een goede deal 😉 Enne, wijze les: kijk dus altijd uit je doppen 😉

Tja ik heb er nu wel trek in ;)

Met mijn zus heb ik vanavond fanatiek gesport in de sportschool. Haar vriend heeft in hetzelfde complex geschaatst en samen lopen we gezellig terug naar de parkeerplaats. Het stroomt van de regen, maar we zijn lekker warm van het sporten.

Plotseling doemt er op de parkeerplaats een mega gevaarte op. Mijn zus zegt langzaam: “Is dat… een Enkhuizerkoek?” We richten ons hoofd omhoog en kijken verbaasd naar de ronde vorm van de bijzondere aanhanger. Een koekblik van zo’n 3 meter hoog. Random. “Eh ja!”