Samen met Dorinde, Thomas en mijn vriend ben ik gezellig een weekendje weg in Gelderland. Op vrijdagavond besluiten we om in de buurt uit eten te gaan. Na even tussen de landweggetjes met vele bomen getoerd te hebben, komen we aan in Laren. Al gauw valt ons oog op een gezellig restaurant (Stegeman) en we parkeren de auto en lopen naar binnen. De meest vrolijke ober ever komt ons al tegemoet lopen. “Goedenavond, u komt met zijn vieren? We hebben geen reserveringen, dus u kunt een tafel uitzoeken!”

Op een stel na, is het restaurant inderdaad leeg. Op zich zijn we ook wel aan de late kant… bedenk ik nog verdedigend 😉 Ik besluit om verder niets van het lege restaurant te denken en we gaan zitten. De mannen bestellen een Grimbergen en de ober vraagt: “met grenadine?” Vragend kijken we hem aan: “limonade in bier?” De ober legt uit dat er hier vaak mannen uit het zuiden komen die hun trappistenbier graag met limonadesiroop drinken. LOL. De jongens bedanken vriendelijk en even later krijgen ze hun bier gewoon puur 😉

Terwijl ik de menukaart bestudeer, merk ik dat ik niet zo goed weet wat ik wil bestellen. Aangezien ik geen vlees eet, is de keuze meestal makkelijk. Nu twijfel ik echter over de gerechten: van gesmolten kaas ergens doorheen ben ik namelijk ook niet zo’n fan. De lasagna of paddenstoelengratin klinkt dan ook wat aan de zware kant.

Terwijl we de opties bespreken, komt de ober weer terug met piepkleine glaasjes bier met grenadine erin. “Ik kon het niet laten, proberen jullie maar!” De jongens vinden het niet te drinken, maar voor Dor is dit een feest: “wow, zo vind ik het wel lekker!”

“Hebben jullie een keuze kunnen maken?” De ober kijkt mij vragend aan. “Ik heb zo wat vragen, begin maar alvast bij de anderen!” Dorinde, Thomas en mijn vriend geven hun bestellingen door en daarna is het mijn beurt.

“Ik twijfel een beetje! Ik eet namelijk geen vlees, maar ik hou ook niet zo van veel kaas ergens doorheen. Misschien wil ik wel twee voorgerechten, dat ligt er een beetje aan.” De ober legt de opties aan mij voor. “De lasagna wordt misschien lastig om zonder kaas te doen, maar voor de gratin is er misschien wel wat mogelijk.” Ik staar even naar de kaart. “Ja, dat is misschien wel een goed idee. Nou, ik wil in ieder geval de pompoensoep vooraf, dat kunt u alvast opschrijven.” De ober, Dorinde, Thomas en mijn vriend barsten in lachen uit. Verrast kijk ik op: “klonk dat onaardig? Zo bedoelde ik het niet hoor!” De ober stelt me lachend gerust. “Ik schrijf het wel alvast op. Zal ik voor de gratin overleggen? – Graag!”

De ober heeft vervolgens de hele avond het “ik schrijf het wel even op”- grapje gemaakt, hahaha.

Het eten was trouwens heerlijk, dat zegt dus helemaal niets: zo’n leeg restaurant!