Neverdullmoments

Examenuitslag

De telefoon gaat nog niet één keer over of we hebben al op het knopje hands-free gedrukt. Gezamenlijk begroeten mijn zus en ik onze docente Nederlands: onze mentrix. Vol vreugde roept ze hard: “Nou, dames ik mag jullie feliciteren hoor, fantastisch!” Onze gezichten stralen direct: we zijn geslaagd voor het VWO! Dan vervolgt onze mentrix: “Maar eh Laura, wat heb je toch met Nederlands gedaan? Je hebt het allerlaagste cijfer van iedereen!”

Die dag heb ik vast wat nieuwe spiertjes in mijn gezicht geactiveerd: de emoties vreugde, schaamte, trots en verbazing wisselen elkaar als een knipperlicht af. Toch is er één overheersend gevoel: vrijheid!!

Voor alle examenkandidaten wens ik dit gevoel ook toe. Vrijheid. Of was het nou vreihijd?

Bloedneus

Zo leer ik nog eens dat een grote tampon niet in mijn neus past.

Toetje?

“It’s not yogurt, it’s mayonnaise.” 

Ken je die scène van Notting Hill? Ook ik dacht ooit een hap te nemen van een lekkere yoghurt.

(2006) ’s Avonds eet ik bij een vriend thuis en de borden zijn net weer opgeruimd. We hebben patat gegeten en bij het tafel dekken werd de mayonaise in plastic bakjes geserveerd. Dezelfde bakjes waar we nu yoghurt in eten. Ik let niet goed op en schenk de yoghurt in het mayonaisebakje dat op tafel is blijven staan. Pas wanneer ik de vettige lepel in mijn mond stop, heb ik mijn error door. Toch wil ik me niet als een onbeschofte gast gedragen. Ik doe mijn best om mijn gezicht in de plooi te houden, maar zo goed als Spike kan ik helaas niet acteren.

Busreisje

Samen met mijn zus reis ik vanuit Amsterdam naar Haarlem. Voor de leuke afwisseling gaan we vanmiddag met de bus in plaats van met de trein. We zitten vrij vooraan en de buschauffeur is een vriendelijke man. Hij neuriet vrolijk met de muziek mee.

Het is een prettige route en inmiddels rijden we op de snelweg. Dan schrikt de buschauffeur plotseling heel erg: “O god!” We zijn direct op onze hoede. Wat zou er gebeurd zijn? Schiet het door mijn hoofd. De buschauffeur spreekt: “Ik rijd zo naar huis joh! Ik heb de verkeerde afslag genomen! Shit!”

Bekijk bericht

Peuterpret

(Jaren ’90) Mijn oom en tante zijn op bezoek en drinken thee met mijn ouders. Ook hun zoon – onze grote neef – is mee en we spelen in de woonkamer.

Op een gegeven moment ontstaat het stoere plan om te gaan ‘vliegen’. In de woonkamer hebben we een grote fauteuil waar je leuk van de leuning af kunt springen. Tijdens de sprong houd ik de hand van mijn neef stevig vast en land ik keurig op een kussen op de grond.

Ik ben ontzettend enthousiast en ik wil – als een echte kleuter – natuurlijk eindeloos verder springen. Toch stopt mijn neef er na een tijdje mee. Uiteraard mag ik natuurlijk zelf niet verder springen.

Een aantal dagen later klim ik stiekem nog een keer op de stoel om de sprong zelf te wagen. Ik spring en…. KRAK.

Het verhaal waarom ik mijn arm nou gebroken had, klinkt vandaag de dag toch wel wat lullig:

“Het kussentje lag te ver.”