(2011) “DOR! Er zit er weer één!!” Ik staar vol afschuw naar mijn plafond en het eerste wat ik denk is: mijn zus moet NU komen. In de jaren dat mijn zus en ik opgroeien, wordt het al snel duidelijk dat – ondanks het feit dat we een eeneiige tweeling zijn – we niet overal hetzelfde in zijn. Zo ben ik 1 cm langer, zijn mijn voeten 1 maat groter en ben ik bang voor spinnen. “Kom nouuuuu! – Jahaaaa.” Even later komt mijn stoere zus met een beker en een papiertje aanlopen die nu standaard al klaarliggen in haar kamer. Verveeld vraagt ze me waar hij nu weer zit. Ik wijs naar mijn linkerbovenhoek. Behendig klimt ze de ladder van mijn hoogslaper op om bij de engerd in de buurt te komen. Ik sluip mijn kamer uit, want ik wil een eventuele mislukte operatie niet zien. Ik loop richting haar kamer om de 5 cent op haar bureau te leggen. Inderdaad, ik betaal mijn zus voor spinnen verwijderen. “Ja hallo, dit is wel een hele dikke!” roept mijn zus verontwaardigd vanuit mijn kamer. “Die is duurder hoor, die krijgt obesitas toeslag!”