Sorry ventje! ;)

Ik kan best een intelligent gesprek voeren, een aardige tekst schrijven of een slimme opmerking maken. Maar een luier verschonen? Oei oei oei 😉

Business proposition

Vandaag ben ik bij een heuse gummaker, bezoek ik een apparaatreparateur en krijg ik korting op kerstverlichting bij de alleswinkel.

Op mijn knieën zit ik gehurkt bij een krijtbord met de tekst: “De zaak is open.” Mijn neefje van vijf heeft een rijke fantasie en hij doet goede zaken. Ook is hij flink galant: zo houdt hij de deur voor me open, geeft me advies over het kopen van de geschikte rode pen en als klap op de vuurpijl biedt hij me zegeltjes aan nadat ik heb kunnen betalen met mijn pinpas. Bijkomend voordeel: echt een dure zaak is het niet. Zo mag ik voor nul (!) euro een ruggenkrabber bij hem afrekenen. Da’s pas een klantvriendelijke winkelier!

Na een lange en vermoeiende werkdag sluit mijn neefje de winkel keurig af. Hij haalt de stroom eraf en draait de deur netjes op slot. Toch lukt het een boze boef om naar binnen te glippen. Zoekend naar de portemonnee, produceert de boef een heksenlachje en roept gemeen tegen de winkelier dat hij van hem gaat stelen. Mijn neefje houdt zijn handen omhoog, maakt een stopteken en komt met een fantastische oplossing:

“Heb je geld nodig, boef? Dan kom je toch bij mij werken!”

Het zwembad

[2014] Samen met mijn vriend pas ik een dagje op mijn lieve neefje. We zitten in de auto en we zijn bijna op onze bestemming: het zwembad. Van de ouders hebben we een grote tas met spullen meegekregen en we gaan er een gezellig dagje van maken. Ik klets met mijn neefje en ondertussen vraag ik mij af of mensen zullen denken dat wij de ouders zijn. Stiekem voelt dat voor vandaag natuurlijk wel een beetje zo, want wij hebben nu de verantwoordelijkheid over hem. Ik ben benieuwd of mensen zullen denken van: “zo, die lijkt helemaal niet op zijn moeder” of: “goh, die moeder is nog jong!’

Een kwartier later liggen we in het water en krijg ik direct een antwoord op mijn vraag: “TANTE LAURAAAAAAA, zullen we van de glijbaan?”

Op schoot

(2015) Het is voorjaar en ik ben vandaag aan het oppassen op mijn kleine neefje. Het is de eerste keer dat ik in mijn eentje op een baby oppas en dat is nog best spannend, maar vooral heel leuk! Samen met de moeder van de baby heb ik alles op het instructielijstje doorgenomen: hoe laat hij zijn flesje krijgt, op welk tijdstip hij naar bed gaat en welke kleertjes ik hem kan aantrekken als dat nodig blijkt te zijn. Ik voel me een trotse tante op het moment dat ik mijn neefje keurig op tijd de fles geef. Het is geweldig om zoveel tijd met hem door te brengen. Ik geef hem alle aandacht: lekker knuffelen, spelen, zingen… een topdag!

Plotseling verschijnen daar wat kleine babytraantjes. Ik begin meteen een gekke act en ik weet de traantjes voor even weg te toveren. De traantjes komen echter terug en algauw begint er een flinke huilpartij. Hij trapt in geen één van mijn pogingen om hem te troosten. Een schone luier werkt niet, zijn speelgoed vrolijkt hem niet op en “op een grote paddenstoel” waardeert hij al helemaal niet! Dan spuugt hij zijn kleertjes onder.

Bekijk bericht