“Goedemiddag, welkom bij Mcdonalds, heeft u een klein momentje geduld alstublieft?” Mijn vriend en ik zijn zojuist door de McDrive gereden. “Ja, mag ik een cappuccino en e..” begint mijn vriend. Ik onderbreek hem lachend en benoem dat hij juist even moest wachten. “Oh!” Mijn vriend maakt gebruik van de gelegenheid om even zijn jas uit te doen. Uiteraard komt hij vast te zitten (iets met autogordels) en mag hij juist op dat moment toch de bestelling doorgeven. “Een cappuccino en een koffie graag” roept hij terwijl hij nog worstelt met zijn jas. “Pardon?” Haha. Op dat moment is de jas helemaal uit en kan mijn vriend weer normaal praten. We noemen de bestelling op en rijden door naar het eerste raam. Ook daar ging het niet helemaal soepel: wij hoefden het bonnetje niet, maar kennelijk begreep de jongen het niet goed. Na het pinnen kregen we het keurig opgevouwen bonnetje. Vooruit! De koffie was heerlijk, maar erg soepel ging het niet 🙂
Another fail
Na uiteindelijk heerlijk van de hamburger en patat gesmuld te hebben (ja, we hebben nóg een keer het rondje gereden) besluiten we: “oké, we zeggen niks.”
Een kleine 10 minuten later arriveren we bij onze vrienden. Leuk, ik heb weer zin in een gezellig avondje! Een vriend ploft op de bank. “Zo, lekker weekend. Ik had net wel even trek in de Mac hoor!”
Mijn gezicht ging ineens heel raar plooien, echt heel maf.
“Fail. Maar wel een blogpost waard!”
Mijn vriend en ik zijn onderweg naar Rijswijk, waar goede vrienden van ons wonen. Samen met een ander stel blijven we er vanavond gezellig logeren. Het is nu rond half vijf ’s middags en we zijn wat aan de vroege kant.
Ineens gaat ons gesprek over eten en we besluiten dat we eigenlijk al best wel trek hebben. Toch twijfelen of we nog ergens zullen gaan stoppen: we zijn er immers al bijna en vanavond zullen we vast veel lekkers te eten krijgen.
Hereby added to my vocabulary
Ik start mijn blog op om een bericht te typen, wanneer ik op dat moment een nieuw woord hoor langskomen op de tv. McDonaldswenkbrauw. HAHA. De bron verzwijg ik even 😉
Best een akelige clown eigenlijk, die Ronald McDonald.
La réalité d’aujourd’hui
Verlekkerd staren de meisjes naar mijn eten. Het is zondagmiddag en mijn vriend en ik hebben trek in een vette hap op deze brakke dag.
De meisjes tegenover mij lusten blijkbaar ook wel iets, want ze houden na zo’n vijf seconden nog steeds hun blik op mijn vrolijke – met trollen versierde – Happy Meal vast. Het voelt een beetje ongemakkelijk om zo een hap uit mijn hamburger te nemen, maar ik doe het toch.