Neverdullmoments

Soms is het je gewoon even niet gegund.

Na een boel gezelligheid ga ik rond 22:30 na een vriendinnenavondje in Amsterdam weer naar huis. Ik rij met Dorinde mee, die mij heel chill weer afzet bij het station waar mijn auto geparkeerd staat. Terwijl ik mijn tassen in mijn auto zet, rijdt Dorinde weer weg. Ze moet nog een klein stukje rijden naar haar huis, maar besluit om eerst nog even te gaan tanken.

Een minuut later start ik mijn auto en rijd ik dezelfde route richting mijn huis. Normaalgesproken zou ik bij de kruising rechtdoor gaan, maar ik besluit om rechtsaf te gaan om nog even langs de benzinepomp te rijden en Dor gedag te zeggen. Ik draai mijn raam omlaag en ga mans zitten met mijn elleboog in het raam. “Doei hè!” En ik scheur weg.

Mijn manse act valt drie seconden later helaas in het water. Er staat een grote sleepwagen midden in de straat, waardoor ik moet keren en dus weer terug langs de benzinepomp moet, hahaha.

Bekijk bericht

Maar meestal lukt het wel hoor!

Het is zaterdagavond en ik heb met mijn familie afgesproken in Alkmaar, gezellig! Het is even na negenen, waardoor ik gratis kan parkeren in de binnenstad.

Mans kom ik aangereden met de auto van mijn vriend. Al snel zie ik een vrij plekje. Die is voor mij! Soepel manoeuvreer ik de auto naar het parkeervak en zet ik hem neer. Ik haal de sleutel uit het contactslot en stap uit. Ha! Dat heb ik even snel gepiept.

Het parkeervak lig precies voor een huis. In de deuropening staat een jongen te roken en hij kijkt hoe ik uitstap. Voelt dan toch leuk dat je in één keer de auto zo netjes neerze..

O.

Shit.

Bekijk bericht

Indrukwekkende rap

In de Dekamarkt sta ik gebogen over een aanbieding van Johma-salades: 2 voor €2,50. Ik twijfel nog tussen de tonijnsalade en de pittige kip-spread. Een oud mannetje schuifelt voorbij:

“Meissie, die salades moet je maar niet pakken… Dat spul is er om op je heupen te plakken!”

Vrouwen over vlammen

Behendig parkeert onze buschauffeur de bus op de stoep om de gillende sirene er langs te laten. Een dame voor mij (vermoedelijk 80+) stoot haar vriendin (zéker 80+) aan: “brandweertje, zeker?” Haar vriendin knikt, staart naar buiten en zegt mans: “waar is de fik?!”

Il faut aimer le train

Twee heren zitten vanmorgen al vroeg in de trein. Direct zie ik dat het broers van elkaar zijn: ze hebben allebei dezelfde oogopslag en lachen op een bepaalde manier. Ik word vrolijk van ze.

“Hier, moet je deze zien!” Samen buigen ze zich over het scherm van één van hun mobieltjes. “O ja, dat weet ik nog wel! Haha dat was echt een prachtig moment.” Grinnikend bekijken ze nog meer foto’s. “Ja en deze, weet je nog hoe hard we daarom gelachen hebben? Ik ben zo blij dat we dit op foto hebben!” De jongste broer zucht weemoedig. “Die goeie ouwe tijd.”

Mijn beurt om zachtjes te grinniken. Ik denk dat de jongens zo’n 10 en 12 jaar zijn.