Karakteristiek vervoer

Op mijn werk werken we in ploegendiensten met machines. Aan het einde van zo’n dienst, komt de volgende collega die dan verder gaat met dezelfde klus. De collega’s die ’s avonds werken, leggen voor hun collega’s in de ochtenddienst een briefje neer, waarin geïnformeerd wordt of de machine een goede of een slechte dag heeft.

Bij de machine waar ik nu mee bezig ben, ligt een briefje: “loopt goed!” Fijn. Hij loopt ook lekker! Dan is zo’n zaterdagochtend prima vol te houden. Mijn zus pakt haar briefje en leest voor: “loopt als een trein!” Ook niks mee aan de hand, prima!

Dan merkt ze op: “best grappig dat iedereen zo een eigen verwoording heeft. Bij deze collega loopt alles dus ‘als een trein’,  terwijl bij een ander de machine ‘als een brandweer’ zou lopen.” Ze kijkt naar haar machine. “Ik zeg voortaan wel dat die van mij als een vuilniswagen loopt.”

Zeg ehh.. ik weet dat ik niet kan multitasken, maar dit lukt me nog net wel ;)

Ook vandaag is weer een werkdag. Ik sta achter een machine die maar op een rustige snelheid kan draaien. Het is dan ook heerlijk rustig werken, maar het komt er ook op neer dat ik me een beetje verveel. Op een gegeven moment komt een collega naar me toe. We kletsen wat over mijn Franse ervaring en hij vertelt me dat hij in september naar de rommelmarkt in Lille gaat. Leuk! Omdat de machine zo traag gaat, ben ik blij met de afleiding. Op het moment dat we praten, laat ik de machine verder draaien: ik kan het nog makkelijk bijhouden. Toch kijkt de collega me bezorgd aan: “Red je het wel? Het loopt aardig op zo hoor!” Ik antwoord dat ik het prima bijhoud en dat ik het juist fijn vind dat het een beetje doorloopt. Hij knikt, maakt zijn verhaal af en loopt weer weg. Hij draait me de rug doe en ik zie dat hij stiekem een vinger uitsteekt om mijn machine langzamer te zetten. Smiecht! Ik heb je wel door! Even heb ik zin om ook iets met een bepaalde vinger te doen, maar dat doe ik natuurlijk maar niet 😉 Licht beledigd maar geamuseerd zet ik de machine weer ‘sneller’.