De laatste maandag in Duinkerke.
Mijn laatste werkweek. Een collega drukt me het boek Astérix chez les Bretons (docent Engels, vandaar!) in mijn handen. “Voilà, un cadeau pour toi Laura. Omdat ik het zo leuk vond om af en toe met je te praten.” Geweldig lief, daar krijg ik echt een warm gevoel van.
Het is ook weer leuk om de leerlingen na 3 weken weer te zien. Mijn begeleidend docent legt de leerlingen uit dat het mijn laatste week zal zijn. Geschokt draaien sommige leerlingen hun hoofd naar mij, om mij bevestigend te zien knikken. Ja, het is mijn laatste week in het Franse lyceum en daar geniet ik nog even fijn van. Want er zitten toch gouden momenten tussen.