Stroomstoring

Zelf lampen ophangen, dat hadden we nog nooit gedaan voordat we dit huis hadden gekocht. Eigenlijk is het best simpel! Stroom eraf, draadjes aansluiten op de draadjes van de lamp, beugel aan het plafond bevestigen, lamp aan de beugel bevestigen, lampje erin, stroom erop, klaar!

Omdat de groepenkast nieuw is, wisten we niet goed op welke groep het desbetreffende lichtpunt zat aangesloten. Uiteraard zat hij pas bij de één na laatste groep die we probeerden. Het gevolg van dit onderzoek was dat alle apparaten -één voor één- heel eventjes zonder stroom zaten.

Nooit gedacht dat niet het ophangen van de lamp, maar het juist instellen van het klokje op de magnetron de uitdaging van de avond zou worden! Heel even heb ik overwogen om de stroom om precies 0.00 er even af te halen, zodat de klok direct goed zou staan. Toch is het na wat prutswerk – het bleek achteraf uiteraard heel simpel – gelukt. Ha!

Kijk uit wat je zegt ;)

Samen met mijn schoonzus loop ik gezellig door de Ikea. We hebben ons karretje al aardig gevuld en we koersen af op de afdeling lampen.

Ik vertel haar dat ik best wel behoefte heb aan mooie hanglampen thuis: onze huidige plafonnières vind ik maar niks. Demonstratief wijs ik een willekeurige plafonnière aan: “kijk nou, deze lijkt toch net op een ui?!” Mijn schoonzus begint te lachen. “Ehm.. deze heb ik thuis.” Oeps.

Twee weken later stuurt ze me een foto van haar plafonnière: “ik zie alleen nog maar een ui als ik naar die lamp aan het staren ben.” Hahaha. Excuus.

Een wit voetje halen

In Duinkerke zijn mijn vrienden op bezoek en met z’n zessen slapen we in één ruimte. Het is even wat georganiseer, maar het is een gezellige boel!

’s Avonds ligt mijn kamer vol met luchtbedden en tassen en rond één uur gaan we naar bed. Als we allemaal onder de wol liggen, spreekt een vriend me toe: “Ja, Lau, nu moet jij het licht uitdoen hè!” Even doe ik alsof ik doof ben: ik lig al heerlijk warm en ik heb geen zin om weer uit bed te gaan. Ik reageer protesterend: “als jij nou gewoon even je arm uitstrekt, dan kun je er zo bij!” Hij gaat niet akkoord.

We discussiëren nog even over en weer, totdat ik me overgeef en besluit dat ik deze taak maar moet vervullen. Hilarisch moment. Blijkbaar dacht hij hetzelfde. Op dezelfde seconde dat ik mijn benen in de lucht gooi om mezelf vervolgens omhoog te zwiepen, komt hij net overeind. Ik zak weer achterover en ik gier het uit. Voltreffer. Ik heb zojuist mijn voet in zijn gezicht gesmakt.

De komende tien minuten ben ik niet in staat om het licht uit te doen.