Door wegwerkzaamheden is het erg druk op de weg van dorp A naar dorp B. Voor vieren gaat het nog wel, maar daarna sta je bijna de hele weg vast. Toch kies ik er bewust voor om daar pas later op de dag te rijden, omdat ik eerst al mijn taken af wil ronden op mijn werk. Dat kwartiertje extra onderweg neem ik dan wel voor lief, dan heb ik tenminste een vrije avond!

Om de tijd te doden tuur ik in mijn achteruitkijkspiegel. Mijn blik blijft rusten op het oudere echtpaar dat in de auto achter me zit. Ze zijn druk in gesprek en maaien wild met hun armen. De vrouw wijst naar rechts, de man wijst naar links. Ik kijk zowel naar rechts als naar links, maar kan niet ontdekken wat er te zien valt. Dan begint de vrouw verder te praten. De man luistert aandachtig en knikt. Met zijn mond maakt hij een beweging. Ik kijk nog eens beter. Is hij nou werkelijk…. doet hij… echt? Ja hoor, hij doet het echt. In de afgelopen 30 seconden heeft meneer drie keer zijn kunstgebit buitenboord gewipt en weer teruggeplaatst. Zonder handen! Ik vind het knap. Ook wel een beetje gek.

Mocht ik later een kunstgebit krijgen, dan weet ik in ieder geval wel dat ik die trucjes niet in de auto ga doen. Levert alleen maar vertraging op: ik had al zéker drie meter verder kunnen rijden als ik mijn staarsessie niet had gedaan ;-).