Neverdullmoments

“Let’s explore that plastic tasje”

Dinsdagavond, 18:00

Mijn zus, haar vriend en een vriend van mijn vriend hebben gezellig roti meegegeten. Ik heb nog restjes over, chill! Kan ik morgen mooi naar mijn werk meenemen. (Voor de mensen die mij kennen: van school heb ik nu officieel zomervakantie, maar bij mijn andere baan werk ik deze week even extra. Kan ik mooi even wat uren opbouwen!)

 

Woensdagochtend, 07:30

Heerlijk, lekker de rotirestjes mee naar mijn werk. Voor de zekerheid smeer ik nog even twee broodjes (of: boterhammen, sneetjes brood… wat zeg jij? Vind ik een mateloos interessante discussie, hahaha) met vega boterhamworst. Wie weet vult de roti niet genoeg of heb ik ineens nog trek in een broodje.

 

Woensdagmiddag, 12:15

(Terecht) jaloerse collega’s die naar mijn bord roti kijken. “Heeft je vriend dat zelf gemaakt? Wat ziet dat er lekker uit!” Uiteindelijk blijkt het meer dan genoeg en neem ik mijn broodjes weer mee naar huis. Kan ik morgen mooi weer meenemen.

 

Woensdagavond, 17:00

Niet vergeten om mijn broodjes uit mijn plastic tasje te halen en ze in de koelkast te leggen, anders kan ik ze morgen niet meer meenemen. Niet vergeten, niet vergeten, niet vergeten.

 

Woensdagavond, 23:00

Terug van een gezellig klusavondje bij vrienden. Broodjes + vega-boterhamworst + kattenkots overal op de grond. Dramatisch gescheurde tas ernaast. Oeps. Toch vergeten.

 

Een blog over snot en kots

Na een lange werkdag laat ik me vanavond vermoeid in mijn stoel vallen. Mijn vriend kijkt een mooie documentaire op National Geographic en ook ik ben meteen geboeid.

Na een tijdje roep ik hardop: “O snot, ik heb nog geen blog geschreven!” (Oké ik riep geen “snot”, maar dit maakte mijn autocorrectie van “shit” en eigenlijk vind ik “snot” een veel leuker stopwoordje).

Mijn vriend wijst heel droog naar de vloer. “Daar ligt kattenkots, je kunt er misschien in gaan staan?” Verbaasd roep ik: “huh, ligt daar kots?” Mijn vriend reageert: “dat zei ik echt twee minuten geleden tegen je! – O, oja.” (#oostindischdoof #hoordehetheuswel).

Omdat ik nog geen zin heb om in actie te komen (want ja, James zit op schoot), kijk ik weer verder naar de documentaire.  Toch begint het in mijn achterhoofd een beetje te piepen en te zoemen dat er nog iets opgeruimd moet worden.

Uiteindelijk geef ik me over en loop naar de kots. Ik buk door de knieën en raap het stukje plastic op. Toegegeven, met het stukje groen op het plastic lijkt het best op dat slijmerige plasje met grasspriet van vorige week. Toch ben ik wel blij dat dit stukje kots zich gewoon makkelijk in de prullenbak laat gooien.

Ik steek mijn duim op naar mijn vriend, de blog is weer gelukt.

Stelletje pubers

Darcy zit op de vensterbank, maakt braakgeluiden, racet op het tapijt af en kotst zijn avondeten plus een half verteerd kippensnoepje uit op ons zachte kleed. James snelt er op af, ruikt aan het vlezige hoopje en begint er vervolgens als een malle mee te basketballen.

“Fijne dag, hè!”

“Doei, werkse!” Ik zit op de wc en m’n vriend zegt me vanaf de gang nog een laatste keer gedag deze ochtend. “O enne.. Darcy heeft gekotst. Doeiiii!” Fijn. Lekker wakker worden. Toch mag ik niet mopperen, want ik kan een half uur later vertrekken!

Ik ontbijt, kleed me om en maak mijn lunchpakketje klaar. De ochtendroutine zit er goed in en om 07:50 zit ik op de grond in de gang mijn veters te strikken: klaar voor vertrek. Dan rinkelt er een alarmbelletje: ik ben de kots vergeten op te ruimen. Mijn hart begint sneller te kloppen. Nee hè, het zal toch niet?! Ik spring op en kijk naar de achterkant van mijn broek. Geen kots. Hoe flik ik het om precies midden in de kots-area te gaan zitten?

Hulde voor hongerige katten dan maar!

Topjob

Ik ben midden in mijn uitleg over het restaurant in Nederland als er op de deur wordt geklopt. “Qui a vomi ici?”  Een vrouw met een witte jas duwt verveeld een grote schoonmaakkar de klas binnen. Ik kijk haar verbaasd aan en doe mijn best om niet te lachen. De klas staart haar echter aan alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat er tijdens de les wordt overgegeven. Zodra ze beseft dat ze bij het verkeerde lokaal heeft aangeklopt, sjokt ze de klas weer uit.