“Schat, heb jij de hütekase gezien? Ik had nog een half bakje, maar ik zie alleen die volle in de koelkast staan.” Voor de zekerheid check ik de prullenbak, maar daar ligt hij ook niet. Mijn vriend: “nee, geen idee. Hoewel.. ik heb hem vandaag wel ergens zien staan! Even goed denken hoor.” Vervolgens kijken we allebei in slowmotion naar het kruidenrekje (zie foto) en schieten we keihard in de lach. Oeeeps!
Het is bijna etenstijd wanneer mijn vriend en ik thuiskomen van een -voor mijn doen best lange- fietstocht. We besluiten om nog heel even op het dakterras te gaan zitten voordat we gaan koken. “Biertje?” Mijn vriend antwoord dat hij liever spa rood heeft. Ook prima. Zelf pak ik een Apple Bandit (ik hou echt totaal niet van bier, tenzij er een lekker smaakje aan zit) en ga naar buiten.
Twintig minuten later gaan we weer naar binnen om toch maar aan het eten te beginnen. We spreken af dat mijn vriend de asperges, aardappelen en eieren klaarmaakt en dat ik de curry voor morgen alvast ga maken. Op maandag ben ik vrij laat thuis van mijn studie en dan is het heerlijk als het eten al klaar is.
“Ho!” Ik laat mijn snijplank vallen. Wanneer ik hem even af wil spoelen, bots ik tegen mijn vriend op. “Sorry!” Ik pak de aubergine uit de koelkast, snijd een deel van het kontje af en begin hem in kleine stukjes te snijden. Ook dat gaat niet erg soepel. Net op het moment dat mijn vriend de vaatwasser doet, schieten er 3 stukjes aubergine in het bestekbakje. “Oeps!” Ook tijdens het roeren in de pan vallen er nog wat stukjes op de grond.
Volgende keer moet ik op zo’n dag dat we weinig eten en veel bewegen misschien mijn drankje uitstellen tot ná het eten. Overigens ging het eten van mijn Magnum dan wel weer opvallend soepel. Prioriteiten….. 😉
Als een ordinaire gluurster staar ik uit mijn open zolderraam, kijkend naar de zondag. Het is fantastisch weer, maar ik ben in een luiermodus en ik heb geen zin om naar buiten te gaan. Mijn raam is op zo’n hoogte dat ik wel goed naar buiten kan kijken, maar echt goed uit mijn raam hangen is er niet bij. Na een stoel, een andere stoel en een pak rijst als opzetje te hebben geprobeerd, verontschuldig ik mijn kuitspieren en ga ik op mijn tenen staan.