“Au revoir!” Het is 14:45 en ik zwaai net mijn laatste leerlingen uit. Vanavond begint de ouderavond om 20:15 en ik besluit op school te blijven. Voorwerken enzo.
Om 17:00 rijdt de schoonmaakster in de gang met een grote kar langs en even later stapt ze mijn lokaal binnen. Ik ben bezig met de laatste voorbereidingen van mijn brugklas en ik stel voor dat ik de stoelen nog even op de tafel zal zetten. Dit is echt een to do punt dat ik mezelf moet aanleren. “Au revoir tout le monde!” is snel gezegd, maar vaak staan de tafels nog in groepjes, moet ik eigenlijk de stencils nog ophalen en bij de laatste les vergeet ik vaak de stoelen op tafel te zetten. Tja, qua planning kan ik soms nog wel wat beter. Toch vind ik het niet erg om de stoelen nu zelf omhoog te tillen. Doe ik nog eens wat voor mijn armspieren.
Om 18:00 loop ik richting de Vomar om een maaltijdsalade te halen. Ik ben tevreden over mezelf: ik heb alle lessen van morgen voorbereid. Tijdens het wandelen bel ik mijn vriend, die me zojuist een verontrustende maar toch wel erg grappige foto heeft gestuurd. “Gaat het daar? Is het echt zo erg??” Mijn vriend lacht. “Ja, helaas. De dikke bromvlieg heeft echt besloten om de zojuist geschilderde deur als landingsbaan te gebruiken. Hij is met zijn vleugel in de terpentine blijven hangen en heeft er een zooitje van gemaakt.” Stiekem kunnen we er wel om lachen.
Inmiddels ben ik straal voorbij de Vomar gelopen, omdat ik in de verte Albert Heijn vlaggen heb zien wapperen. Niks tegen de Vomar, maar ik heb zin in een maaltijdsalade van de AH en ik vind het wel lekker om een stukje te lopen. Mijn vriend is nog altijd aan de lijn en we hebben het over mijn toekomstige avond: dit wordt mijn eerste ouderavond. “Ik vind het toch wel een beetje spannend,” hoor ik mezelf zeggen, terwijl ik twijfel over een Marrokaanse couscous, de quinoa met spinazie en de zalm met dillesaus. Naast me zie ik dat een vrouw nieuwsgierig meeluistert en ik besluit het onderwerp mysterieus in het midden te houden, totdat mijn vriend vraagt: “heb je dan 10-minuten gesprekken?” en ik wel moet uitleggen hoe de avond in zijn werk gaat. Ik besluit de vrouw even goed in me op te nemen, zodat áls ze straks in het lokaal zit, we het in ieder geval kunnen hebben over de lekkerste salade: ik heb voor de couscous gekozen.
Nog 10 minuten dwaal ik rond in de Albert Heijn XL (“waar zijn nou toch die smoothies?”) en loop ik weer terug richting school. Ondertussen hangt mijn vriend ook op en gaat hij weer verder met de andere deuren.
De ouderavond verloopt even later prima: ik heb een fijne co-mentor die mij soepel meeneemt in het hele proces. Zo’n eerste ouderavond is toch best spannend, maar het gaat allemaal goed. Om 21:45 vertrekken de laatste ouders, glimlachend. De saladevrouw heb ik niet meer gezien.
Om 22:30 ben ik uiteindelijk thuis, waar ik ook nog even ouderavondje speel: James is aan het basketballen met mijn haarclipje (ah, daar is hij!) (“Sssst, papa slaapt!”) en Darcy rommelt wat in mijn schooltas (“kssst, van tafel!”).
Om 23:00 poets ik mijn tanden (ha! ik voel de armspieren!) en sluit ik deze blog af. Op naar een nieuwe dag! Wie weet hoe de deuren er morgen uit zullen zien. Bekijk bericht
