“Haha! U keek echt grappig, mevrouw!” – Ardennen deel 4

Het is na twaalven, het kampvuur is net voorbij en we hebben de leerlingen richting de tenten gestuurd. Hier en daar horen we de leerlingen smoezen: “vannacht, 02:00 hè!” Ze denken dat we niets van hun plan doorhebben, maar stiekem staan wij natuurlijk paraat om de leerlingen straks te betrappen.

Na een half uurtje is het stil. Het lijkt erop dat de leerlingen eerst gaan slapen, maar straks op de afgesproken tijd zullen gaan spoken. Wij zitten nog rondom het nasmeulende vuur met lekkere hapjes. Voor ons is het ook de ‘bonte’, laatste avond en we kletsen na over de afgelopen dagen.

Af en toe lopen we tussen de tenten door om er zeker van te zijn dat de leerlingen zich koest houden. Wanneer ik langs het achterste tentje loop, hoor ik tot mijn genoegen dat een leerling chips ligt te eten. Lachend spreek ik hem erop aan.

Bekijk bericht

“Mevrouw? Uw zoon ligt in het ziekenhuis” – Ardennen dag 3

“Eh, ik denk dat ik naar het ziekenhuis moet…”

Een leerling komt met zijn pijnlijke arm naar ons toegelopen. “Vanmiddag ben ik gevallen met paintballen en ik heb zo’n last van mijn pols. Ik ben bang dat het gebroken is.” Een collega staat op: “het is te laat om nog naar de dokter te gaan, we moeten maar direct door naar het ziekenhuis. Laura, jij spreekt goed Frans: ga jij mee?”

Na zo’n 30 minuten rijden door het Ardense landschap komen we aan bij een plaatselijk ziekenhuis. “Waar kunnen we ons melden?” Op monotone toon ratelt de receptioniste haar verhaal op: “daar de deur door, na de lange gang naar links, vervolgens weer door de deur en dan naar rechts.” Goh, wat een praktische indeling. We dwalen door de gangen en komen uiteindelijk bij het inschrijfloket aan.

Bekijk bericht