Neverdullmoments

“Vergeet niet een noodpakketje mee naar boven te nemen!”

Zo, daar zitten we dan. Kamperen op bed. Voordat de ‘vloerman’ kwam, heb ik nog even snel een wc-rol (vooruitziende blik!), de waterkoker, theezakjes, een beker en een zak chips boven gebracht. Ook legde ik de brugklastoetsen op bed. Lekker een avondje nakijken.

Mijn vriend zit momenteel in het buitenland voor zijn werk, dus met ‘we’ bedoel ik de katten en ik. De vloer staat in de nabewerkingsolie en we mogen er vanavond niet meer op lopen. Doordat we boven geen deur voor de trap hebben, moeten de katten noodgedwongen in een kamer worden opgesloten omdat ze anders gaan stempelen.

Uiteraard wordt het allemaal heel interessant voor de katten wanneer ze iets niet mogen. Als een stel pubers zitten ze voor de deur te miauwen, zeurend dat ze naar beneden willen. Niks ervan. Ga maar met de wc-rol spelen. Mama moet nakijken.

Bekijk bericht

“Haha! U keek echt grappig, mevrouw!” – Ardennen deel 4

Het is na twaalven, het kampvuur is net voorbij en we hebben de leerlingen richting de tenten gestuurd. Hier en daar horen we de leerlingen smoezen: “vannacht, 02:00 hè!” Ze denken dat we niets van hun plan doorhebben, maar stiekem staan wij natuurlijk paraat om de leerlingen straks te betrappen.

Na een half uurtje is het stil. Het lijkt erop dat de leerlingen eerst gaan slapen, maar straks op de afgesproken tijd zullen gaan spoken. Wij zitten nog rondom het nasmeulende vuur met lekkere hapjes. Voor ons is het ook de ‘bonte’, laatste avond en we kletsen na over de afgelopen dagen.

Af en toe lopen we tussen de tenten door om er zeker van te zijn dat de leerlingen zich koest houden. Wanneer ik langs het achterste tentje loop, hoor ik tot mijn genoegen dat een leerling chips ligt te eten. Lachend spreek ik hem erop aan.

Bekijk bericht

“Mevrouw? Uw zoon ligt in het ziekenhuis” – Ardennen dag 3

“Eh, ik denk dat ik naar het ziekenhuis moet…”

Een leerling komt met zijn pijnlijke arm naar ons toegelopen. “Vanmiddag ben ik gevallen met paintballen en ik heb zo’n last van mijn pols. Ik ben bang dat het gebroken is.” Een collega staat op: “het is te laat om nog naar de dokter te gaan, we moeten maar direct door naar het ziekenhuis. Laura, jij spreekt goed Frans: ga jij mee?”

Na zo’n 30 minuten rijden door het Ardense landschap komen we aan bij een plaatselijk ziekenhuis. “Waar kunnen we ons melden?” Op monotone toon ratelt de receptioniste haar verhaal op: “daar de deur door, na de lange gang naar links, vervolgens weer door de deur en dan naar rechts.” Goh, wat een praktische indeling. We dwalen door de gangen en komen uiteindelijk bij het inschrijfloket aan.

Bekijk bericht

Dat noemen ze kamperen… Mee naar de Ardennen, deel 2!

Het is 02:00 en het is stil op het terrein. Hoezo is het stil op het terrein? Het is kamp en de leerlingen zijn allemaal rond de 15 jaar.  Tevreden besluit ik dan ook maar om richting mijn bed te gaan. Zachtjes sluip ik langs de tenten, waar ik de leerlingen zwaar hoor ademen. Wat een chill begin zeg!

Even later gooi ik een muntje van 50 cent in het kastje van mijn douche. Zorgvuldig heb ik al mijn kleren in het uiterste hoekje op het bankje geduwd, maar direct zie ik dat dit geen enkel verschil maakt. Een méga straal komt uit de douche, zo eentje waarbij je het door de miezerige spetters direct ijskoud hebt. Ik hups op mijn tenen, wachtend tot het water warm wordt. Op mijn slippers staat inmiddels een laagje water. Ah well, kamperen heet dat.

Na mijn mini-shampoo boven mijn hoofd te hebben leeggeknepen, ontspan ik door het warme water. Ik heb zin in deze week! Rond 02:20 stap ik de caravan binnen en binnen vijf minuten slaap ik. Truste!

(…)

Bekijk bericht

Mee op kamp naar de Ardennen (blunders, ongemakken & uitspraken) – deel 1

“Hee Laura, we komen nog iemand te kort en het lijkt ons prettig wanneer er nog een vrouw meegaat op kamp. Heb jij toevallig tijd volgende week?” Lastminute word ik door een collega op school benaderd of ik mee wil naar de Ardennen. Hij overvalt me een beetje, maar direct voel ik: ja, hier heb ik wel zin in. Na even in mijn agenda te hebben gekeken, besluit ik dat ik mee wil gaan. Top!

Op dinsdagochtend is het dan zo ver. We verzamelen we met zijn allen op school: een groep van 52 leerlingen en 7 docenten. Vooraf heeft iedereen een boekje gekregen waarin precies staat wat ze mee moeten nemen: een tent, matje, slaapzak, brander, eten, bestek, bord, beker, warme kleding, oude kleding etc. Die ochtend staan er dan ook méga veel spullen bij elkaar.

Aangezien ik geen enkele bijeenkomst heb bijgewoond en hetzelfde leerlingenboekje in mijn handen geduwd kreeg (“hier staat op wat je mee moet nemen!”), ging ik er van uit dat de inpaklijst ook voor mij zou gelden. Thuis zocht ik dan ook al mijn kookgerei bij elkaar en via mijn moeder regelde ik de slaapspullen. Gelukkig weet ik dat ik in een caravan zal slapen, maar de bijnaam tokkietrailer belooft weinig goeds. Voor de zekerheid neem ik mijn matje maar mee.

Bekijk bericht