“Sorry schat, ik heb de was nog niet opgevouwen… ik moest een blog schrijven!”
Ik neem je even mee in mijn avond. Het is woensdag 20:30 en ik ben vanavond alleen thuis. Het is mijn dag om een blog voor morgen te schrijven en ik heb (op vele rapportvergaderingen en een turbo 30-minutenrooster na) vandaag op mijn werk niet per se een blogwaardige anekdote meegemaakt.
Ik vind het altijd leuk om ‘s avonds een film te kijken. Nu mijn vriend er niet is, heb ik natuurlijk helemaal alle keuze! Op Netflix heb ik Soof al een paar keer naar me zien zwaaien en ik besluit de film aan te zetten. En dan komt het briljante idee in mij op. Waarom dit niet combineren? Een blog over filmhumor, net zoals ik dat een tijdlang enthousiast met boekenhumor heb gedaan, jottem.
Direct pak ik mijn laptop erbij om deze introductie op te schrijven. De film loopt inmiddels twee minuten en ik begin als een malle te typen.
Na twee minuten constateer ik: “ik kan niet multitasken.” Ik heb niets gezien van de eerste scène (voor de kenners: die scène dat ze een activiteit in bed doen), dus ik besluit de film even op pauze te zetten. Oei, ongelukkig pauzemoment. Gelukkig zijn de gordijnen dicht.
Vanaf nu ga ik dus alles noteren waar ik hardop om moet lachen. Misschien een beetje geforceerd, maar ik voel een blog aankomen! In dit pauze-tempo lukt het me helaas niet om de was op te vouwen, sorry schat.
Ok, ik zet de film weer aan. Nee, eerst even theezetten en chocola pakken. BRB. Ben ik weer. Daar gaan we! (20:47 inmiddels)
Filmhumor #1: Soof
1. Hahaha. Haar tweelingzoons gaan naar school en zeggen: “mam, we gaan echt niet voor gek lopen hoor. – Ja, dan hadden jullie maar beter op die drinkbeker moeten passen.” Volgende moment wordt er ingezoomd op hun schoolrugzakjes, met allebei een grote fles spa rood erin.
2. “Ik vond het buitengewoon goed, je eten. Zoals je er uitziet dacht ik meer aan pompoensoep en groentetaartjes, begrijp je?” Volgende scène in de kledingwinkel: “kan ik u helpen? – Ja, ik zoek een outfit zodat ik er niet uitzie als een groentetaart.”
3. “Schat, morgen moeten de jongens afzwemmen. Onder hun bed, ligt een zak met oude kleding.” Tijdens de volgende scène drijven ze met muts, sjaal en dikke trui tussen de kinderen met zomershirtjes en korte broeken.
4. “Mam, je zou toch hapjes maken voor het Afrika-project? – Hè wat stom van mama, helemaal vergeten. Maar dat is eigenlijk wel heel goed: niets te eten hebben is juist heel Afrikaans, dat begrijpt de juf heus wel.”
5. Soof en Kasper (haar man) zijn een tijdje uit elkaar en de tweeling eet bij Soof. “Wanneer kom je weer eens bij ons slapen mam? Van pap mogen we maar een half uurtje televisie kijken. Ja, en we moeten onze pannenkoek met mes en vork eten.” Ondertussen ziet Soof door haar raam dat Kasper met een nieuwe vriendin wil gaan sporten. Abrupt schuift ze haar stoel naar achteren om naar buiten te gaan en er iets van te zeggen. De tweeling interpreteert dit natuurlijk anders en zegt verbaasd: “nou, zo erg is het nou ook weer niet.”
De film is af, het is nu 22:40. Het is nog best lastig om filmhumor in een blog te vertalen! De uitspraak, timing en uitdrukking spelen natuurlijk een grote rol in het grappige moment. Bij veel momenten vond ik het bijvoorbeeld heel grappig, maar vond ik het schriftelijk weer niet zo goed overkomen.
Anyway, ik ben mooi onder die was vandaan gekomen 😉 Wat zeg jij, blijvertje of niet deze rubriek?
