Bloedneus

Zo leer ik nog eens dat een grote tampon niet in mijn neus past.

Een wit voetje halen

In Duinkerke zijn mijn vrienden op bezoek en met z’n zessen slapen we in één ruimte. Het is even wat georganiseer, maar het is een gezellige boel!

’s Avonds ligt mijn kamer vol met luchtbedden en tassen en rond één uur gaan we naar bed. Als we allemaal onder de wol liggen, spreekt een vriend me toe: “Ja, Lau, nu moet jij het licht uitdoen hè!” Even doe ik alsof ik doof ben: ik lig al heerlijk warm en ik heb geen zin om weer uit bed te gaan. Ik reageer protesterend: “als jij nou gewoon even je arm uitstrekt, dan kun je er zo bij!” Hij gaat niet akkoord.

We discussiëren nog even over en weer, totdat ik me overgeef en besluit dat ik deze taak maar moet vervullen. Hilarisch moment. Blijkbaar dacht hij hetzelfde. Op dezelfde seconde dat ik mijn benen in de lucht gooi om mezelf vervolgens omhoog te zwiepen, komt hij net overeind. Ik zak weer achterover en ik gier het uit. Voltreffer. Ik heb zojuist mijn voet in zijn gezicht gesmakt.

De komende tien minuten ben ik niet in staat om het licht uit te doen.

Vertel eens… heeft hij zich nooit vergist?

(2009) Samen met mijn moeder, mijn zus en mijn vriend lig ik op een lekkere zomerdag in het zwembad. We genieten van het lekkere weer en de verkoeling van het water. Net als mijn zus draag ik een knot, zodat mijn haar niet nat wordt. Mijn vriend zwemt verderop een paar baantjes en op een gegeven moment komt hij op me af. Denkt hij. In plaats van mijn richting op te dobberen, zwemt hij doodleuk op mijn zus af: mij verbaasd, verontwaardigd, maar vooral grinnikend de rug toekerend.

Tja, dat is hem natuurlijk duur komen te staan. “Ik had mijn lenzen niet in!” protesteert hij dan altijd. Geen excuus: hij komt er niet mee weg. Het is het lot van het vriendje van een lid van een tweeling. Dé standaardvraag kan ik nu met smaak beantwoorden, waar hij op zijn beurt dan gelukkig weer om kan grinniken.

Run, Forrest!

Dit jaar valt Hemelvaart samen met Bevrijdingsdag. We zijn met vrienden in Delft voor De Golden Ten. Het is fantastisch weer: ideaal voor een hardloopwedstrijd! Vier vrienden doen mee met de 5 km en een vriend en ik staan aan de kant foto’s te maken. Ze komen allemaal met een supergoede tijd binnen en ik ben trots op ze!

Bekijk bericht

Even belangrijk doen

(2015) In de kerstvakantie ben ik in Nederland aan het werk. Ondanks dat ik nog maar 2 maanden weg ben, voelt het leuk en gezellig om weer even met de collega’s bij te kletsen. Om 10 uur is het pauze en ik sta bij de machine om thee te pakken. Op dat moment loopt er een collega binnen. “Hee Laura, ben jij ook weer in het land? Gezellig meid!” ze loopt op me af en strekt haar arm naar me uit. Ik buig me dan ook naar haar toe om haar drie zoenen te geven. Ze schiet in de lach: “oh, gaan we zoenen?! Ik wilde alleen maar even m’n handen drogen hoor, maar gezellig!” Na de ongemakkelijke en lachwekkende begroeting doe ik een stap opzij zodat ze inderdaad een papiertje uit de papierdispenser achter mij kan pakken.