Neverdullmoments

Boing

Met nog twee minuten voordat mijn trein gaat, stroomt de metro met een noodgang leeg. Onbewust wurm ik me tegelijkertijd met een vrouw door de opening van de deur. Wankelend komen we op het perron terecht en we balanceren half leunend tegen elkaar tussen de mensenmassa. Het is vast géén gezicht. Glimlachend kijk ik haar aan en zeg: “zo, dat is nog eens een potje evenwicht zoeken hè?!” De vrouw lacht en antwoordt: “nou hè! Gelukkig is jouw jas lekker zacht.”

Zóóó veel leuker dan al dat chagrijnige gesnauw om ons heen!

Bushaltebabbels

Mijn stagedag zit er op voor vandaag en ik wacht op het station op de bus. Naast mij zit een meisje op het bankje. Nieuwsgierig kijkt ze me aan en vraagt: “waar ga jij heen?” Ik ben verbaasd over haar vraag, maar reageer vrolijk: “naar de eindhalte! Mijn vriend werkt daar en dan rijden we samen met de auto naar huis.” Ik word direct blij van deze gedachte. Altijd leuk om elkaar weer te zien na een werkdag.

Bekijk bericht

Amusement in de auto

Ik heb nog nooit zo vaak in mijn achteruitkijkspiegel gekeken. Een echtpaar van 80+ zit samen te schaterlachen in hun kleine witte autootje. De iele schoudertjes schudden op en neer en hun lach werkt ontzettend aanstekelijk, hihihihi.

Se plaindre

Op deze zaterdagavond zit ik samen met mijn vriend en zijn zussen aan de thee met koekjes bij ons thuis. Het is heel gezellig en we kletsen over verschillende dingen. Op een gegeven moment komt ons weekendje ter sprake, waarop mijn schoonzus direct reageert: “oja, je zou nog een blogpost schrijven over het gezelschap in het restaurant!”

In mijn blogpost van vorige week lees ik terug dat mijn oren gingen piepen bij een bepaald gezelschap. O ja. Nu ook weer hoor ik nog de stem van de mevrouw met de glutenallergie.

Bekijk bericht

Fairytale fun

In de jaren ’90 luisterden mijn zus en ik graag naar cassettebandjes met sprookjesverhalen. Elke avond drukten we dan op het play-knopje, om nog even voor het slapengaan naar de prinsessenavonturen te luisteren. Algauw wisten we de tekst uit ons hoofd. Onze ouders daardoor ook. Zo dreunden wij graag de intelligente tekst van de volgende scène van Doornroosje op:

“”Zo, zei de koning. Dat is ook weer geregeld.” En hij nam een fikse hap van een sappige perzik. Maar het was helemaal niet geregeld! …”

De koning heeft natuurlijk helemaal gelijk dat hij in een lekker stuk fruit hapt, denkend dat hij het spinnewielprobleem heeft opgelost door alle spintoestellen in het land te laten verbranden. Hoe de scène vervolgens verder gaat is toch wat lastig terug te halen, wat ook blijkt uit mama’s recente imitatie van deze scène.

“Oja en dan zeiden jullie steeds de volgende scène:

“”Zo, zei de koning. Dat is ook weer geregeld.” En hij nam een fikse hap van een sappige perzik. Maar het was helemaal geen sappige perzik! …”

Aldus mam.