Eigenlijk wilde ik vandaag de tweede blog over New York schrijven, maar daar ben ik door ons vette schoolfeest niet meer aan toegekomen. (Het is nu 01:23, de blog had eigenlijk al online moeten staan).

Het was het eerste schoolfeest dat ik op mijn school meemaakte en het was fantastisch!

Naast dansen met leerlingen, op de foto gaan in het fotohoekje en kletsen met collega’s, heb ik ook veel garderobediensten gedraaid.

In het begin van de avond zei een collega tegen ons: “er hangt hier een jas waar het kaartje nog bij hangt!” We wisten allemaal van niks, dus ik met die jas de zaal in, die op dat moment nog vrij leeg was. “Jongens, is deze jas van jullie? Blauwe jas, iemand? Heb jij net deze jas opgehangen?” Na mijn rondje tevergeefs gemaakt te hebben, loop ik weer terug naar de garderobe. “Hee, dat is mijn jas!” Aldus een collega die net toevallig even wegwas. Lol.

Aan het einde van de avond sta ik opnieuw bij de jassen. Ik heb er inmiddels aardig routine in en ik hou mijn hand op voor het meisje dat voor mij staat. Ze houdt haar nummertje echter stevig in haar handen gedrukt, ze wil duidelijk iets kwijt. “Alles goed?” vraag ik maar heel casual. Ze kijkt me voorzichtig aan en zegt vervolgens plechtig: “mijn jas, alstublieft.” Zo op de blog komt niet goed over hoe grappig dit was: het was immers super duidelijk dat ik daar voor de jassen stond. Het moment dat ik in lachen uitbarstte, was op het moment dat haar vriendin “ja duhhhhhhh” in haar oor loeide.