Week-end avec ma belle (-) famille

Ik sta voor mijn voordeur in Duinkerke en ik zwaai mijn schoonmoeder en schoonzussen uit die in hun auto steeds kleiner worden. We hebben een topweekend gehad en we hebben ontzettend gelachen!

Op vrijdagochtend begint het weekend al direct gezellig: ik ben deze week in Nederland geweest, dus ik stap nu gezellig bij mijn schoonfamilie in de auto om mee te toeren naar Duinkerke. We kletsen aan één stuk door en ondanks dat we wat vertragingen hebben, zit de sfeer er goed in!

Bekijk bericht

Foei

Het voetgangersstoplicht springt op rood en ik wacht braaf op de passerende auto’s. Twee auto’s rijden er langs me heen. Er rijdt een derde auto, maar die is nog zo’n 15 meter verwijderd van het stoplicht. De spieren in mijn been dwingen mijn rechterbeen een stap naar voren te zetten om als een ware Amsterdammer (ik heb er mijn eerste levensjaar toch maar mooi gewoond) gauw over te steken bij het rode stoplicht. Mijn nekspieren zetten echter direct de aanval in en verplichten mijn hoofd naar links te draaien. Het gewicht staat nu vol op mijn linkerbeen en mijn rechterbeen hang een beetje twijfelend in de lucht.

Ik weet niet welke spieren ik voor mijn schijnheilige pokerface moet bedanken, maar in ieder geval heb ik de politiemannen in deze derde, witte met blauwe auto goed afgewimpeld op het moment van langsrijden. Spieren to the rescue! Enne… complimenten aan de gezichtsspieren van de politieagent, die zo afkeurend keek dat het leek of hij moest chier (zoek maar op!).

Vive la grève

Op mijn werk heb ik het vakantiegevoel flink te pakken. In Frankrijk is er een staking aan de gang, wat inhoudt dat de klassen zo’n beetje gehalveerd zijn. We hebben een flink aantal busreizende leerlingen die vandaag niet naar het lycée kunnen komen: de buschauffeurs in Duinkerke zijn vandaag niet aan het werk.

Die ochtend was ik in eerste instantie vergeten dat de staking vandaag was. Ik heb geen bus gezien, maar dat is mij niet direct opgevallen. Aan de fietsenstalling merkte ik vanmorgen uiteraard ook nog niets bijzonders, maar toen ik de school binnenliep vielen mij direct twee dingen op.

Ten eerste dacht ik: wat veel lege bankjes in het atrium! Ten tweede: wat een bijzonder opgewekte docenten. Het trompettergeluid in de gang, de demonstranten en de vlaggen op straat hebben mij vandaag echt weer een nieuw stukje Frankrijk laten zien.

Verrassing!

Na een heerlijk weekend Duinkerke met mijn vriendje en vier vrienden, is het op zondagmiddag tijd om afscheid te nemen. Ze hebben hun tassen gepakt en staan op het punt om de trappen af te dalen en weer richting Nederland te rijden. Toch altijd een domper na een topweekend. Deze keer voelt het echter anders: ik heb namelijk een verrassing voor mijn vriend gepland! Samen met zijn vrienden heb ik een complot bedacht.

Bekijk bericht

Never dull mornings

Ik word deze ochtend heel raar wakker, met een ontzettend drukkend gevoel in mijn hoofd. Ik voel aan mijn voorhoofd. Koorts! Dat is lang geleden. Ik heb het bloedjeheet, terwijl ik het normaal ’s ochtends altijd een beetje koud heb. Ik sta op, loop naar mijn bureau om mijn telefoon te pakken en ik bedenk me ondertussen wat ‘koorts’ ook alweer in het Frans is, zodat ik dit aan mijn begeleidend docent kan doorgeven.

Op dat moment realiseer ik me echter dat het wel héél warm is in mijn kamer. O, de verwarming staat nog aan.