O mijn god, waarom gebeurt dit overdag? Waarom heb ik dit klusje niet uitgesteld tot vanavond? Wat zullen de buren wel niet denken… Sta ik hier. Met de kliko. Op het grasveldje. De wielen heen en weer te rollen in het gras. Mensen passeren met honden en ik ben mijn kliko aan het uitlaten. Met een rood hoofd kijk ik ze lachend aan, wanhopig naar de wielen wijzend. Ze kijken me vreemd aan en ik kan ze geen ongelijk geven.

Aldus mijn “wat als?”-fantasie. Zo had deze scène echt kunnen gaan. Opluchting toen ik nét met de kliko de hondendrol op de stoep kon ontwijken.