Mans

Ongegeneerd likt hij zijn lippen af en kijkt hij me met grote, schuldige ogen aan. Langzaam loopt hij op me af, waarschijnlijk hopend dat ik hem zometeen zal verwennen met een aaipartij.

Mocht ie willen. Boos spreek ik Darcy aan dat hij de beker melk niet mag uitlikken. Wel waardeer ik zijn eerlijkheid: hij doet in de verste verte geen moeite om zijn misdaad te verbergen.

Opvoeding

Thuis staan vijf kleine vazen met groene stengels, want Darcy heeft de tulpenblaadjes opgegeten. Toen ik hem op heterdaad betrapte, ben ik boos naar hem toegelopen dat hij niet zo moest smakken.

Nog zoiets. Zit James op het aanrecht de tonijnsalade van mijn mes te likken, springt hij keihard van het aanrecht wanneer ik eraan kom. Voor de honderdste keer heb ik hem uitgelegd dat hij om de onderburen moet denken en dus moet doorveren bij zijn sprong.

A lovely start of the morning

Iedereen kent wel die filmscène, waarbij er bij een koud watertje eerst met de grote teen gevoeld wordt of het water niet te koud is.

Iedereen met katten herkent wel die mysterieuze, slijmerige haarballenplasjes op de vloer.

Vanmorgen liep ik zonder lenzen door het huis en beleefde mijn grote teen beide substanties/scènes in één minuut. Just lovely. 

Knullig door kat

[Afgelopen weekend] Tijdens het schrijven van mijn Sintgedicht loopt Darcy over mijn toetsenbord. Uiteraard verandert mijn document direct in een soort beveiligde modus zonder werkbalk. Ook staan er nu vele niet-rijmende ‘woorden’ tussen mijn gedicht.

Na vijf minuten lang op elk mogelijk knopje gedrukt te hebben om de werkbalk weer tevoorschijn te toveren, vraag ik mijn vriend om hulp. Behulpzaam loopt hij naar me toe, drukt op de escape-knop en loopt triomfantelijk weer weg. Natúúrlijk lukt het hem om binnen één seconde de balk terug te krijgen. En wáárom heb ik in godesnaam niet op de escape-knop gedrukt?

Silence, s.v.p.

Met bruut geweld wordt er naast mijn werkplek met papieren gerommeld. Ik probeer rustig te werken, maar ik word er flink door afgeleid. Ik besluit het te laten gaan, misschien houdt hij er zo mee op.

Even later is dit ook het geval: hij houdt zich weer stil. Rustig gaan we allebei aan de gang met ons eigen werk. Ik had natuurlijk beter moeten weten. Opnieuw begint hij druk met de papieren te rommelen: het is alsof hij een deadline moet halen. Ik werp een geërgerde blik zijn kant op en hij kijkt me betrapt aan. Voor even lijkt het te werken. Vervolgens begint hij vrolijk opnieuw en ik verlies mijn geduld. Ik gris het blaadje uit zijn handen en gooi een bolletje wol naar hem toe.

In stilte speelt hij vervolgens verder, mijn lieve kat.