Neverdullmoments

Hee buur!

Vrienden van ons hebben een huis gekocht en Thomas gaat ze vandaag een dagje helpen met klussen. Fijn dat dit nu eens bij anderen kan! Ik was er zelf niet bij, dus ik beschrijf nu Thomas zijn situatie zoals hij het me heeft verteld ;-).

…

Nadat ik mijn auto heb geparkeerd en ben uitgestapt, probeer ik me te herinneren op welk nummer ze ook al weer gaan wonen. Ik loop in de richting van de huizen en kijk goed of ik bij een bepaald huis de foto’s van funda herken. Bij één van de huizen zie ik een man heel enthousiast zwaaien. Bingo! De man zelf ken ik niet, maar dat zal wel een kennis zijn die ook aan het klussen is. Ik loop naar de deur en bel aan. Als de deur wordt opengedaan stel ik me netjes voor. “Hoi! Jij moet zeker bij de buren zijn?” haha! “Eh, ja, ik ga inderdaad helpen met klussen.” De man wenst me veel plezier en gaat weer terug naar binnen.

Verder ben ik best stoer hoor ;)

De buurman loopt langs en heeft mij niet gezien. Mocht hij wel gekeken hebben, dan heeft hij vast de woorden “huh”, “wat” en “watje” gedacht.

Mijn vriend en ik kijken weer samen naar de serie Lost, waar heel af en toe een onapetijtelijke scène voorbijschiet. Een nadeel van het al kennen van de serie, is dat ik van tevoren al opzie tegen bepaalde scènes. Een voordeel is dat ik genoeg tijd heb om James van mijn schoot af te porren, naar de gang toe kan lopen en daar hard “lalalalala” kan zingen met een denkbeeldige koptelefoon op mijn oren.

Gelukkig had de buurman zelf muziek in: anders had hij me vast gehoord, gebaseerd op het volume waarop mijn vriend “het is klaaaaar!!” riep.

“Neem gerust jullie kleindochters mee!”

(2001) Het is begin juli en dat betekent: zomervakantie! Samen met Dorinde ben ik op vakantie met opa en oma. We staan op een grote camping in Wanroy, waar we veel plezier beleven met onze verse vakantievrienden. Nog altijd heb ik mooie herinneringen aan de skelterraces, de bingo-avondjes en al dat gespeel op de grasvelden!

Tijdens deze leuke vakantieweek nemen opa en oma ons mee naar jarige vrienden die in de buurt wonen. Het is een regenachtige dag en als oplossing hebben ze grote zeilen opgehangen in de tuin. Voor ons als 8-jarigen is het leuk spelen daar in de tuin, met het gerikketik op de zeilen.

Op een gegeven moment besluit de gastheer om de zeilen even leeg te storten: ze beginnen immers flink naar beneden te hangen door al die zware regendruppels. Verwonderd kijken Dorinde en ik toe hoe hij de stok behendig in het regendak port. Soepel loopt het water aan de zijkanten weg en het is een mooi schouwspel!

Dor vindt het allemaal prachtig en wil dit zelf ook doen. Ze krijgt de stok in haar handen en port ook flink in het dak. Ook haar lukt het een paar keer om het water te laten weglopen. Op een gegeven moment prikt ze echter verkeerd, waardoor het water precies door de kieren tussen de zeilen wegloopt. Met een enorme plens valt het water op het hoofd van de lieve, bejaarde buurman. Klétsnat is hij. Na de schrik kan hij er gelukkig wel om lachen. Gauw druipt hij af ( 😉 ) om droge kleren aan te trekken.

Bekijk bericht

“Hee schat, die bovenbuurvrouw hè…”

Samen met mijn vriend loop ik naar beneden in het trappenhuis van onze flat. Wanneer we beneden zijn, drukken we op de knop van de buitendeur. Hij zwiept open en we komen onze onderbuurman tegen. Net op het moment dat ik net iets te hard aan mijn vriend vraag: “gaan we naar de speeltuin?!”

In de auto realiseerde ik me dat dat eigenlijk best wel gek moet hebben geklonken zonder context. Gelukkig kwamen we de onderbuurman vijf minuten later tegen in het stemlokaal bij de lokale speeltuin.

De buurman

Goed voor een gezellig babbeltje, soms samen klagen over de ellendige lift en bovenal topleverancier van plakband, bedankt! 😀