Samen met mijn vriend loop ik naar binnen bij de opticien van ons dorp. Mijn vriend is op zoek naar een nieuwe bril en we gaan gezellig even monturen passen. De opticien kent mijn vriend persoonlijk en helpt graag een handje mee. Na een tijdje hebben we een leuke bril gevonden en hij doet zijn lenzen uit om zijn ogen te laten meten.
“Zo, kunnen we nu kijken voor een bril voor mijn vriendin?” oppert mijn vriend. Ondanks dat ik me er op had voorbereid, voel ik toch een lichte gêne door mij heen trekken. Iets met een vierkant gezicht. Brillencomplex. Staat me toch niet.
