Neverdullmoments

“Dit mag op de blog hoor, Laura!” Even een blogje over bloggen.

Nu onze blog zo aan het groeien is, vind ik het echt leuk om te merken dat mensen beginnen mee te denken over de inhoud van de blogposts. Zo krijg ik wekelijks nu wel de vraag of opmerking: “voldoende blogmateriaal, toch?” of: “dit komt zeker op de blog?” Ik vind dit zo leuk! Zeker ook omdat dit betekent dat anderen ook echt plezier hebben in het gebruiken van de ‘anekdote’-ogen. Het is zo leuk om op deze manier in het leven te staan en je oren (en ogen!) te spitsen voor grappige gebeurtenissen.

Bekijk bericht

Concepten cliffhangers

Bij het schrijven van blogs hoort ook uitproberen. Soms begin ik een verhaal en vind ik het toch niet helemaal lekker lopen of wil ik er later nog even naar kijken. Op die manier groeit mijn map met concepten. Voor de gein opende ik vandaag mijn tien concepten: ik was benieuwd of er misschien een leuk, vergeten blogje tussen zou staan die ik mooi kon publiceren. In plaats daarvan schoten mijn wenkbrauwen omhoog: van sommige stukjes weet ik écht niet meer wat ik er mee wilde. Ik heb ze op een rijtje gezet, wat een mooi beeld geeft van mijn observaties en gedachten. Er zitten ook een paar flinke cliffhangers tussen.

  • “Halloween”
  • Dit had echt (wat?)
  • Headbangen met een paardenstaart
  • Wekenlang zit hij er al. Misschien al wel een maand of twee, misschien iets korter. Je zou denken dat het went, maar elke keer verrast hij me weer met zijn aanwezigheid. Hij zit een beetje verscholen in zijn eigen hoekje, wachtend op een goede maaltijd. Het mooie vind ik zijn uithoudingsvermogen: zo lang hangend… (wie?)
  • Ik ben mijn handen aan het wassen in de riante toiletruimte van
  • Joggingbroek 1 en joggingbroek 2 zitten te (hmm?)
  • Vliegende zwaluwpoepjes
  • Vingerverven met yoghurt
  • Al hollend met een zak uien in mijn hand
  • Impulsen

Zo, dit bericht is een mooie dumpplek geworden. Ik zal de concepten maar verwijderen, wie weet hoe deze map er over een tijdje weer uitziet!

Saturday night setting

“Één.

Twee.”

Ik kijk naar mijn vriend die achter het stuur zit. “Vroeger telde ik altijd de kapotte lampjes op de snelweg!” Ik word weer blij als ik aan deze herinnering denk. “Ik ook!” Verrast kijk ik hem aan. “Echt?” Hij knikt. “Slim trucje van alle ouders.” Ik staar naar de lantaarnpalen. Hm ja, zit wat in, denk ik glimlachend.

Door dit gesprekje heb ik meteen het telriedeltje in mijn hoofd. “Één, twee, kopje thee. Drie vier, glaasje bier.” Automatisch denk ik aan de Duitse versie. “Eins Zwei Polizei, Drei Vier Grenadier, Funf Sechs..” ehm, hoe ging hij nou verder? “Koerk op de Flesch.” We lachen.

Bekijk bericht

Blogogen

Elke dag kijk ik goed om mij heen: gebeurt er iets grappigs? Is er iets geks aan de hand? Kan ik hier misschien een blogpost van maken?

Het leuke aan mijn blog is dat ik vreemde situaties niet meer ongemakkelijk vind: ik heb er juist lol in. Als er nu iets geks gebeurt, denk ik niet meer van: “ojee, en nu?”, maar vormen de woorden zich meteen in mijn hoofd voor de volgende blogpost.

Ik schrijf dit nu op een dubbelgevouwen A4’tje in de trein. Mijn boek en iPod heb ik bewust niet meegenomen, zodat ik de wereld om mij heen goed kan waarnemen. Je weet maar nooit wat er gebeurt!

Helaas zit ik nu in een lege treincoupé.

…

Gelukkig stapt er bij de volgende halte een jongen met een skateboard in. Met een sprinkhaan als huisdier. De conducteur deed een gek hupsje toe hij het groene insect zag zitten op de rugzak van de jongen.

En ik maar schrijven op dat A4’tje!