Neverdullmoments

Telefoongesprek met mijn neefje

“Hoi tante Laura. Kan ik zaterdag met jullie naar de stad om mijn cadeau te halen?” Voor zijn verjaardag hebben we afgesproken dat mijn vriend en ik en Dorinde en haar vriend met mijn neefje een cadeautje in de stad gaan kopen en daarna pannenkoeken gaan eten. “Ik zal even vragen of iedereen tijd heeft, ik bel je morgen terug, goed?”

(…)

“Hoi tante Laura, ik mag bijna afzwemmen! Goed, toch?” Trots feliciteer ik mijn neefje. “Kan ik morgen met jullie naar de stad voor mijn verjaardagscadeau en dan pannenkoeken eten?” De reden dat ik bel, is om de datum te verschuiven omdat niet iedereen morgen kan. “Over twee weken kunnen we wel gaan, is dat goed?” Mijn neefje slaakt een kreetje. “Zo snel al!” Direct gevolgd door: “doei!”

Mijn vriend (die ook meeluistert) en ik schieten in de lach omdat hij zo abrupt ophangt. Heerlijk: geen poespas, lekker to the point. Dat beldiploma is alvast in the pocket 😉

Ondertussen tijdens het tv-kijken

“Neem nou op… neem nou op… Hee Hans! Snel filmen, nu. Ze zijn aan het bellen!!” Aldus mijn fantasie bij het bekijken van het tv-programma House Rules, waarbij een stel op afstand gefilmd wordt tijdens hun belletje. Het beeld verspringt ondertussen de hele tijd van de ene beller naar de ander. “Wacht even met praten hoor Lisanne, Hans moet zijn camera eerst nog even op Nigel richten.” Even later hoor je Hans: “kan ie, Mark? Nigel heeft nu z’n telefoon vast! Ja? Ok, actie!”

Bekijk bericht

Droog momentje van de dag

“Laura, je wordt gebeld!” Ik ben druk aan het schilderen en ik heb niet in de gaten dat mijn telefoon op tafel trilt. “Oh, thanks!” Zeg ik tegen mijn vriend. Gauw leg ik mijn kwast weg en loop ik naar mijn telefoon. “Wie is het?” Vraagt mijn vriend. Ik begin te lachen. “Jij.” Verbaasd haalt mijn vriend zijn telefoon uit zijn broekzak en schiet ook in de lach. “Oh, eh, of je de verf even aan wilt geven ;).”

Bekijk bericht

Meest soepele reservering ooit

Ik: “hallo, met Laura. Zou ik voor vanavond een tafel kunnen reserveren voor All you can eat sushi?”

Japanse dame: “hallo. Ja, voor hoeveel personen?”

Ik: “drie personen, alstublieft.”

Japanse dame: “twee personen, oké.”

Ik: “eh, we zijn met drie personen.”

Japanse dame: “oké, goed. En hoe laat?”

Ik: “half zeven.”

Japanse dame: “half negen of half zeven?”

Ik: “haha, half zeven graag!”

Japanse dame: “op welke naam?”

Ik: “Laura.”

Japanse dame: “Laula. Goed.”

Oja duhhh ;)

Vandaag belde ik naar het nummer van mijn vriend. In plaats van zijn vertrouwde mannenstem te horen, namen de katten de telefoon op. “Mmmrrauuuuw.” Nadat ik ze gevraagd had hoe hun dag was en of ze goed op het huis hadden gepast, vroeg ik ze om ‘papa’ even te geven. Volgens mij vonden ze dit wel goed, maar het duurde toch even voordat ik mijn vriend aan de lijn kreeg. Even later kreeg ik dan toch zijn stem te horen. “Hoi! Ben je al thuis?” vroeg ik automatisch. Hij zweeg.