Belspelletjes

(2000) Samen met mijn zus speel ik bij een vriendin. Het is woensdagmiddag en we zijn lekker vroeg uit van school. We hebben zin om een leuk spelletje te doen en we besluiten dat we willekeurig mensen gaan bellen. “En wat zeggen we dan?” Op serieuze toon spreken we af dat we onze tong gaan uitsteken en daar dan een geluidje bij maken. Onze vriendin typt wat willekeurige nummers in en wacht tot de telefoon overgaat. Na een paar seconden neemt een vriendelijke mevrouw de telefoon op en onze vriendin maakt het geluidje: “plffrlllll”. Daarna hangt ze op. We schateren het uit. Kinderlijk, onschuldig kattenkwaad. Ook mijn zus en ik bellen een paar keer en het spel verveelt ons niet. Sommige mensen reageren lachend, anderen vragen: “hallo, wie is dit?” Een prachtig spelletje. Na zo’n vijf nummers gebeld te hebben en ook daar weer opgehangen te hebben, gaat het echter mis.

Bekijk bericht

In mijn slaapkamer

(2011) “DOR! Er zit er weer één!!” Ik staar vol afschuw naar mijn plafond en het eerste wat ik denk is: mijn zus moet NU komen. In de jaren dat mijn zus en ik opgroeien, wordt het al snel duidelijk dat – ondanks het feit dat we een eeneiige tweeling zijn – we niet overal hetzelfde in zijn. Zo ben ik 1 cm langer, zijn mijn voeten 1 maat groter en ben ik bang voor spinnen. “Kom nouuuuu! – Jahaaaa.” Even later komt mijn stoere zus met een beker en een papiertje aanlopen die nu standaard al klaarliggen in haar kamer. Verveeld vraagt ze me waar hij nu weer zit. Ik wijs naar mijn linkerbovenhoek. Behendig klimt ze de ladder van mijn hoogslaper op om bij de engerd in de buurt te komen. Ik sluip mijn kamer uit, want ik wil een eventuele mislukte operatie niet zien. Ik loop richting haar kamer om de 5 cent op haar bureau te leggen. Inderdaad, ik betaal mijn zus voor spinnen verwijderen. “Ja hallo, dit is wel een hele dikke!” roept mijn zus verontwaardigd vanuit mijn kamer. “Die is duurder hoor, die krijgt obesitas toeslag!”

Op de snelweg

(2015) Bepakt en bezakt ben ik in september op weg naar Duinkerke, waar mijn nieuwe avontuur eindelijk gaat beginnen. Sinds januari weet ik nu dat ik die kant op ga en nu is het dan eindelijk zo ver! Ik rij inmiddels in West-Vlaanderen en ik moet nog zo’n 30 km. Achter mij ligt een enorme stapel met dozen, wat er echt belachelijk uit moet zien voor de andere autobestuurders. Sowieso valt mijn auto natuurlijk wel op, met mijn Nederlandse nummerbord op de snelweg richting het niet zo héél populaire Noord-Frankrijk. Mijn auto heb ik nu sinds de zomer en ik ben er ontzettend blij mee! Het is een automaat en voor een auto uit 1995 rijdt hij echt heerlijk! Ik heb er nog geen omkijken naar gehad en er is tot nu toe nog niets mee aan de h… hee, wat zit die vrachtwagen nou te seinen? Nou ja, hij reed vast over een drempel ofzo. Hij seint nog een keer. Ik ben de enige auto die nu bij hem in de buurt rijdt, dus hij moet het wel tegen mij hebben. Wat bedóélt hij? Hij seint hij nog een keer. Mijn hartslag gaat wat sneller tekeer. Er is toch niks met mijn auto aan de hand? Ik heb mijn Hiyundai helemaal volgepropt, maar dat kan toch geen kwaad? Hij is net uit de keuring! Er komt toch geen rook uit mijn uitlaat? De vragen schieten door mijn hoofd en mijn hart gaat steeds sneller tekeer.

Bekijk bericht

In het hostel

(oktober 2015) Ik heb voor het eerst in een hostel geslapen. Wat een leuke ervaring! Samen met een vriendin ben ik in oktober naar Gent geweest. Het leek ons leuk om meteen voor de all the way ervaring te gaan en een gemengde kamer te boeken voor 10 personen. Toen we na het inchecken de kamer binnenliepen, stonden daar keurig 5 stapelbedden op een rij. De meeste bedden waren al voorzien van een eigenaar, dus voor ons bleven twee hoge plaatsen naast elkaar over. Prima!

Bekijk bericht