Maaltijdvoorbereidingen

“Ik eet morgen niet thuis hè!” Mijn vriend en ik zitten op de bank en bespreken wat we allemaal te doen hebben de komende week. “Nee prima, ik zag nog een braadworst in de vriezer liggen, dan eet ik die morgen wel!” Ik kijk enigszins verbaasd. “Braadworst? Hebben we die dan?” Mijn vriend moet lachen. “Nou, kennelijk hebben we die laatst gekocht, of was hij overgebleven bij een barbecue. Hij ligt er toch echt, ik heb ‘m alvast uit de vriezer gehaald.”

De wekker gaat vroeg en m’n vriend gaat uit bed. Terwijl ik me nog een keer omdraai – ik heb nog twee weken vakantie – hoor ik ineens een HUH en vervolgens keihard gelach uit de keuken. M’n vriend loopt de slaapkamer in met een zakje drap. “Wat is dat?!” Het ziet er zeer onsmakelijk uit. “Weet je nog, die braadworst? Blijkt dus een bevroren banaan te zijn, haha!”

Recept: havermoutkoekjes

Tijdens vakanties vind ik het altijd leuk om te bakken. Zo maakte ik een paar dagen geleden nogmaals de dadeltaart, die inmiddels al helemaal op is. Bakken is hoe dan ook een leuke activiteit, of je nou gezonde of ongezonde creaties maakt. Na die niet zo heel gezonde dadeltaart, leek het me een goed plan om nu weer eens iets te bakken dat wél gezond is: havermoutkoekjes! Deze koekjes zijn ideaal als je nog wat bananen in huis hebt die al wat te rijp beginnen te worden. Zelf heb ik bijna altijd alle ingrediënten in huis voor deze koekjes. En toch fiets ik soms maar al te graag nog even naar de supermarkt als ik toch trek heb ik iets anders (chocola!). Maar laat ik je vooral niet op die gedachten brengen, deze havermoutkoekjes zijn echt wel de moeite waard hoor!

Bekijk bericht

De introductiedag

[2011] Het is zover. Ik zit samen met alle eerstejaars studenten in de aula van de Vrije Universiteit. Het is vandaag een spannende dag, want we krijgen naast allerlei informatie ook te horen wie onze medestudenten zullen worden. Ondanks dat ik nog niemand ken, voel ik me op mijn gemak daar in de warme aula. Een hoogleraar van psychologie houdt een interessant welkomspraatje en ik zak lekker een beetje onderuit in de comfortabele stoel. Hij krijgt het publiek goed aan het lachen en er heerst een gezellige sfeer.

Voor ik het weet is het tijd om de groepen te verdelen. Ik ga er eens goed voor zitten, want het is toch een spannend moment. Dat vond het meisje achter mij blijkbaar ook, want op het moment dat de eerste namen worden genoemd, begint ze ontzettend over te geven. Op mijn shirt. Banaan. Mijn buurvrouw is ook geraakt en we springen direct op en vluchten richting de wc om onze kleren schoon te maken. De wc is op ongeveer 2 minuten loopafstand van de zaal en we missen dus precies de indelingsceremonie. Wat een begin!

Bekijk bericht