Neverdullmoments

No pressure at all – Ardennen deel 5

Het is de laatste ochtend en we verzamelen vroeg bij de tenten. Voordat we vanmiddag weer richting Nederland rijden, gaat de ene groep kanovaren en mijn groep gaat eerst nog klimmen. Met mijn hoogtevrees ben ik de hele week al lichtelijk nerveus voor deze gebeurtenis. Uiteraard ben ik nergens toe verplicht, maar toch… 😉 De leerlingen die gaan kanovaren krijgen de orders om een droog setje kleren in hun tas te stoppen, zodat ze zich straks nog even kunnen omkleden.

De leerlingen krijgen na het ontbijt de opdracht om zélf de tenten te gaan afbreken. “Mevrouuuuuw, kunt u echt niet helpen met het oprollen van mijn matje?”  Ook ik zoek mijn spullen bij elkaar voor het klimmen. In de voortent zet ik alvast mijn rugzak klaar, zodat ik die straks direct kan meenemen wanneer we echt naar huis gaan rijden.

Wanneer iedereen heeft opgeruimd, laden we het busje weer vol met alle bagage. Vervolgens is het tijd om naar de laatste activiteiten te vertrekken.

Bekijk bericht

“Mevrouw? Uw zoon ligt in het ziekenhuis” – Ardennen dag 3

“Eh, ik denk dat ik naar het ziekenhuis moet…”

Een leerling komt met zijn pijnlijke arm naar ons toegelopen. “Vanmiddag ben ik gevallen met paintballen en ik heb zo’n last van mijn pols. Ik ben bang dat het gebroken is.” Een collega staat op: “het is te laat om nog naar de dokter te gaan, we moeten maar direct door naar het ziekenhuis. Laura, jij spreekt goed Frans: ga jij mee?”

Na zo’n 30 minuten rijden door het Ardense landschap komen we aan bij een plaatselijk ziekenhuis. “Waar kunnen we ons melden?” Op monotone toon ratelt de receptioniste haar verhaal op: “daar de deur door, na de lange gang naar links, vervolgens weer door de deur en dan naar rechts.” Goh, wat een praktische indeling. We dwalen door de gangen en komen uiteindelijk bij het inschrijfloket aan.

Bekijk bericht

Dat noemen ze kamperen… Mee naar de Ardennen, deel 2!

Het is 02:00 en het is stil op het terrein. Hoezo is het stil op het terrein? Het is kamp en de leerlingen zijn allemaal rond de 15 jaar.  Tevreden besluit ik dan ook maar om richting mijn bed te gaan. Zachtjes sluip ik langs de tenten, waar ik de leerlingen zwaar hoor ademen. Wat een chill begin zeg!

Even later gooi ik een muntje van 50 cent in het kastje van mijn douche. Zorgvuldig heb ik al mijn kleren in het uiterste hoekje op het bankje geduwd, maar direct zie ik dat dit geen enkel verschil maakt. Een méga straal komt uit de douche, zo eentje waarbij je het door de miezerige spetters direct ijskoud hebt. Ik hups op mijn tenen, wachtend tot het water warm wordt. Op mijn slippers staat inmiddels een laagje water. Ah well, kamperen heet dat.

Na mijn mini-shampoo boven mijn hoofd te hebben leeggeknepen, ontspan ik door het warme water. Ik heb zin in deze week! Rond 02:20 stap ik de caravan binnen en binnen vijf minuten slaap ik. Truste!

(…)

Bekijk bericht

Mee op kamp naar de Ardennen (blunders, ongemakken & uitspraken) – deel 1

“Hee Laura, we komen nog iemand te kort en het lijkt ons prettig wanneer er nog een vrouw meegaat op kamp. Heb jij toevallig tijd volgende week?” Lastminute word ik door een collega op school benaderd of ik mee wil naar de Ardennen. Hij overvalt me een beetje, maar direct voel ik: ja, hier heb ik wel zin in. Na even in mijn agenda te hebben gekeken, besluit ik dat ik mee wil gaan. Top!

Op dinsdagochtend is het dan zo ver. We verzamelen we met zijn allen op school: een groep van 52 leerlingen en 7 docenten. Vooraf heeft iedereen een boekje gekregen waarin precies staat wat ze mee moeten nemen: een tent, matje, slaapzak, brander, eten, bestek, bord, beker, warme kleding, oude kleding etc. Die ochtend staan er dan ook méga veel spullen bij elkaar.

Aangezien ik geen enkele bijeenkomst heb bijgewoond en hetzelfde leerlingenboekje in mijn handen geduwd kreeg (“hier staat op wat je mee moet nemen!”), ging ik er van uit dat de inpaklijst ook voor mij zou gelden. Thuis zocht ik dan ook al mijn kookgerei bij elkaar en via mijn moeder regelde ik de slaapspullen. Gelukkig weet ik dat ik in een caravan zal slapen, maar de bijnaam tokkietrailer belooft weinig goeds. Voor de zekerheid neem ik mijn matje maar mee.

Bekijk bericht

Flauwwww

Na een hele leuke, sportieve midweek naar de Ardennen te zijn geweest met ruim 50 leerlingen, kom ik vrijdagavond weer thuis. Vrolijk vertel ik over de leuke dingen (paintball, grottentocht, kanovaren, avondspelen, fakkeltocht, kampvuur, wandelen met kompas, een klimparcours en abseilen) die we hebben gedaan deze vier dagen. Het is de eerste keer dat ik als docent op kamp ben meegegaan en ik ben dan ook blij dat het zo goed bevallen is.

Na gezellig bijgekletst te hebben met mijn vriend, besluit ik om mijn spullen op te ruimen. Ik ben aardig moe en ik beweeg me dan ook sloom. Terwijl ik bezig ben voel ik soms wat lichte pijnscheuten in mijn gewrichten: met name de grottentocht (lees: tijgeren op je buik door smalle tunnels en kieren) heeft wel zijn vruchten afgeworpen. Nieuwsgierig pak ik de weegschaal er dan ook bij. Deze week zijn we flink sportief geweest: wat zal dat voor mijn gewicht betekenen? (Disclaimer: ik ben niet geobsedeerd met afvallen/de weegschaal, maar ik ben gewoon oprecht benieuwd wat zo’n weekje Ardennen dan voor invloed heeft). 

Bekijk bericht