Neverdullmoments

Lachen om jullie anekdotes!

Afgelopen week hebben wij een winactie georganiseerd, waarbij wij jullie vroegen om jullie anekdotes in te zenden. Onze beurt om te lachen! Heel erg bedankt voor jullie deelname :D!

Bij de winactie schreven wij al dat we de ingezonden anekdotes anoniem op de blog wilden zetten, zie hier! (Voor de mensen die de winactie gevolgd hebben en de anekdotes al kennen: er staan een paar nieuwe ‘WhatsApp-anekdotes’ bij!)

 

Spreekwoordenwijsheid

Soms heb je zo’n moment dat je er heilig van overtuigd bent een spreekwoord of gezegde goed te hebben. Toen ik een jaar of zestien was riep ik steevast: “twee blinden zien meer dan een” en kon toen maar niet begrijpen waarom er zo hard gelachen werd.

 

In de klas

“Meneer, is die van u nou kleiner dan die van andere docenten?” aldus een meisje uit 3 havo, doelend op mijn laptop.
Toen ik haar vertelde dat ik dat best een ongepaste vraag vond, werd ze vuurrood.

 

“Doe je mee met de winactie?”

“Kan het zijn dat ik de anekdotes waarin ik mijzelf voor gek zet, zo snel mogelijk uit mijn geheugen heb verwijderd? ;)”

 

“Heb je een vraag?”

Ooit mocht ik voor het eerst spreken voor een groep collega’s. Via de beamer werd de bijbehorende presentatie getoond. Een van de aanwezigen maakte steeds een wuivend gebaar. Toen ik uiteindelijk vroeg of hij een vraag had, was het antwoord: “nee, maar ik zie de presentatie niet. Je bent beeldvullend.” Bleek ik recht voor de lens van de beamer te staan.

 

“Kijk!”

Ik, enthousiast wijzend uit het treinraampje: Hé wat leuk, daar staat een zebra in de wei! Het duurde even voor het doordrong dat het een paard in een dek met zebraprint was..

 

Dodenherdenking

Kan iemand straks op onze kleinste zoon passen terwijl ik met het orkest bij de dodenherdenking speel? “Naam zoon” en “twee minuten stilte” zijn namelijk onverenigbaar met elkaar.

 

Uit eten

We namen ooit een logeetje mee uit eten bij de Chinees. na afloop van de maaltijd liet zij een fikse boer, terwijl de eigenaar net langs de tafel liep. Zij zei toen lachend: “In China is het een compliment voor de kok als je boert na het eten, dan heeft het lekker gesmaakt”. Waarop de Chinese eigenaar zei: “Bij ons thuis noemen we dat gewoon onbeschoft.”

 

Pap

We hebben havermoutpap gegeten en er zit een beetje aan de kin van mijn zoon (6jaar). Hij voelt er aan en zegt doodserieus; misschien krijg ik wel een baardje!

 

Creatieve scheldwoorden

Ik ben ooit eens uitgemaakt voor “stoute slappe krentenbol”.

 

Flats!

We waren jaren geleden op vakantie in Duitsland. Het was in een all inclusief hotel, waar deze hele dag taart werd bijgevuld. Een van de obers deed nogal stuntelig en liet een complete taart vallen. Flats, op de grond. Vervolgens kwam er een iets gezette dame wederom enthousiast op de tafel met taart af. Zo gefocust op de taartjes dat ze de taart op de grond niet door had (de ober was weg om een dweil te halen) en stapte er volledig in. Toen de dame naar beneden keek schreeuwde ze heel hard gatver! Toen was het spektakel compleet en moesten we toch wel even lachen en de andere kant op kijken.

 

Prikkerdeprik

Vroeger koos ik op verjaardagen gewoon het gebakje waar ik zin in had. Tegenwoordig denk ik eerst na. Tien jaar geleden was ik blij om een chocoladeschuitje te kunnen kiezen, daar had ik echt zin in. Alle gasten waren al druk met hun vork in hun gebakje aan het prikken terwijl ik keek naar het schuitje en mij afvroeg hoe ik dat aan zou pakken. Ik besloot het vorkje er stevig in te zetten. met als gevolg dat er een stuk afbrak en met een rotvaart over de tafel vloog, zo op het mooie tapijt. Sindsdien neem ik enkel gewoon gebak.

 

Morning error 

Een aantal maanden geleden werd er door anderen naar mijn voeten gewezen. Net boven de schoenrand zagen zij dat ik een grijze en een zwarte sok aan had. Waarschijnlijk was ik die ochtend niet zo helder wakker geworden.

 

Lekker lunchen

Staan we daar met ons goede gedrag. Helemaal research gedaan waar we het leukst kunnen lunchen, staan er ‘te huur’ borden bij het restaurant…

Terugblik: Neverdullmoments anekdotes van vorig jaar januari!

Gelukkig nieuw jaar!!

Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: januari 2018!

 

6 januari 2018

Kleurenplint

“Ik hoef geen bonnetje hoor.” Mijn vriend kijkt vriendelijk naar de caissière bij de Praxis (kind aan huis sinds onze verhuizing) en ze wenst ons een prettig weekend.

(Het uur voor de Praxis): “nee hè, ik kom een plint te kort voor deze hoek.” Samen met een vriend van hem heeft mijn vriend de stoffige, kale zolderkamer omgetoverd tot frisse werkkamer. De muren zijn behangen en geschilderd, de schrootjes zijn witgemaakt en er ligt nieuw laminaat in. De plint maakt het helemaal af, alleen nog even een nieuwe halen.

(Het uur na de Praxis): “ik hoef geen bonnetje hoor,” imiteer ik mijn vriend lachend. Mijn vriend heeft de verkeerde plint meegenomen en houdt hem nu bedenkelijk naast de oorspronkelijke kleur. “Nou ja, het staat best geinig bij elkaar. Niemand die het doorheeft! – Precies, leggen maar die hap. Niemand die er ooit achter zal komen. Ik schrijf er trouwens wel een blog over, goed? ;)”

 

Never dull tweets in januari

(31 dec) vriend: “gaan we boodschappen doen?” Ik kijk naar buiten. “Nee, het regent nog niet!” #vuurwerkangst #niemandopstraatbijregen (Dorinde)

Yeah, toch nog fruit op vandaag! #bonbon #bananensmaak (Laura)

“Ben je ziek?” Vroeg mijn fiets net. Uitgelegd van oud en nieuw en goede voornemens enzo. Begon hij vervolgens keihard te grinniken. “Maak je spaak maar nat!” Zei ik toen.

Tijdens het opvouwen van de was begint het ineens keihard te hagelen. Dan denk ik verschrikt: shit, James is buiten! Hij is nog nooit natgeregend, laat staan hagel! Ik sprint naar beneden om de deur open te doen. Darcy springt langs me heen naar buiten, vol de hagel in. #loser

“Even een nieuwe wekker instellen.” Stuiptrekkend luisteren we vervolgens naar de ex-wekkergeluiden die weer voorbijkomen. #Trauma

De dagen van de maand invullen op een leeg overzicht en dan rustig doorgaan tot 35 januari. #dagdromen

‪Leen je heel lief je fiets uit aan je zus, rijdt ze vervolgens met volle overtuiging door de paardenpoep heen. #bedankthe

Wanneer je in de keuken met een schuin oog op je telefoon kijkt en je de pot pesto per ongeluk aan je mond zet in plaats van je glas wijn. #uhlll

 

26 januari 2018

Spullencontrole

“Mevrouw, heeft u een pen voor me?” Okee, kalm blijven. Iedereen kan een keer zijn etui vergeten. Dat het bij deze leerling al drie keer is gebeurd in twee weken tijd, laten we even buiten beschouwing. “Heb je helemaal geen pen bij je? Hoe doe je dat bij de andere vakken dan?” De leerling haalt haar schouders op. “Ik leen gewoon van iedereen wat.” Nadat ik haar een pen uitleen, neem ik een beslissing.

“Goed, ik wil dat iedereen even zijn spullen neerlegt en deze kant op kijkt. Luister goed. Om goed aan het werk te kunnen is het belangrijk dat je je spullen bij je hebt. Zonder rekenmachine, pen of geodriehoek maak je het jezelf wel erg moeilijk om de opdrachten te maken. Volgende les ga ik daarom een spullencontrole doen!”

(Twee dagen later)

“Goedemorgen, leg je spullen maar op tafel! Ik kom zo een rondje doen. Ligt er niets op je tafel, dan ga ik ervan uit dat je het niet bij je hebt.” Tevreden kijk ik naar de leerlingen die kennelijk na een simpel dreigementje als spullencontrole toch echt hun spullen wél mee kunnen nemen. Slechts drie leerlingen een kruisje, lang niet slecht! Dat ga ik vaker doen.

Die avond heb ik een tentamen, waardoor ik na mijn werk direct door moet racen naar Utrecht. Tien minuten voordat de toets begint, ga ik het lokaal binnen waar ik moet zijn. Ik leg mijn spullen op tafel en loop naar voren om mijn jas en tas voorin te leggen. In mijn hoofd neem ik de tentamenstof nog snel even door. “Beste mensen, we gaan zo beginnen. Heeft iedereen alles wat hij nodig heeft?” Ik controleer mijn tafel en kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Pen vergeten. Laat mijn leerlingen het niet horen, hihi.

 

31 januari 2018

In je eentje op stap

Ik ben op weg naar de Praxis. Vorige week heb ik twee verschillende gootsteenstoppers (zo’n zwart ding voor in het putje) gekocht omdat ik niet zeker wist welk formaat ik nodig had. (Tip van de dag: meet de diameter van het putje niet met een geodriehoek, je ziet dan echt het verschil niet tussen 46 mm en 48,5 mm). Bovendien wilde ik even kijken of ik er nóg eentje kon kopen, het putje in de badkamer heeft kennelijk weer een ander formaat. “Bent u ook van plan om iets moois te kopen van uw eerste salaris van het nieuwe jaar?” tettert mijn radio. Nah..

Terugblik: Neverdullmoments anekdotes van vorig jaar december!

Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: november 2017!

3, 10, 17, 24, 31 december 2017

Never dull tweets

Vriend checkt de bandenspanning in de stromende regen. Ik zit in de auto om de dopjes vast te houden. #goedetaakverdeling

Ik ben net thuis van een rondje Action. Ik pak de spulletjes uit mijn tas en bekijk de buit. Dan valt mijn oog op een vreemd pakje. Anti-condensdoekjes. Waarom heb ik in godesnaam anti-condensdoekjes gekocht? #random #perongeluk #hahaha

Bij de Italiaan. Schoonmoeder: kijk, dit zijn mooie Italiaanse borden! Nadat we het bord omdraaien moeten we heel hard lachen. #ikea #logo

Score dit weekend: nieuw logeerbed (1), met ducktape geïmproviseerde gordijnen (2), per ongeluk geharste armharen (17)

Zo’n zin in dat laatste pistachenootje, dat mijn nagel spontaan doormidden scheurt. #au #butworthit

Oei, ik heb dat net echt tegen de ouders van mijn brugklasleerlingen gezegd. “De leerlingen komen nog één keer het podium op om het applaus in beslag te nemen.” ONTVANGST heet zoiets. #oeps #arro

“Wat was dat?!” We reden zojuist over iets hards heen. Vriend heel droogjes: “Dat was een biet.” #polder #vastvaneentractorafgevallen

Wanneer je in een openbare winkel je lach bijna niet kunt inhouden vanwege een bepaald schouwspel. Snel weglopen en vervolgens opvallend geïnteresseerd boormachines met elkaar vergelijken. #hiergaikeenblogoverschrijven #Praxis #nietlachennietlachen (zie hier deze blog)

Een vriendin heeft een glaasje port besteld en neemt een slokje. “Zo, dit is wel lustopwekkend zeg!” Ik kijk haar lachend aan. “Ehh nee, dat bedoel ik niet! Ik bedoel trekmakend. Nee wacht, hoe zeg je dat, als je ergens honger van krijgt!?”

 

6 december 2017

Dit was wel heel zelfstandig!

Samen met mijn vriend ben ik bij de Ikea. We hebben niet veel nodig en hebben dan ook maar een paar producten in ons wagentje liggen. Top, kunnen we mooi naar de zelfscankassa’s! Er zijn twee wachtenden voor ons. Waar het ene stel ontzettend aan het treuzelen is – per minuut wordt er ongeveer één product gescand – maakt het andere koppel flink tempo. De man scant de producten, de vrouw legt ze in de winkelwagen. Prima samenwerking! De man betaalt, haalt de bon uit het automaat en loopt vervolgens naar het poortje. Bij de Ikea hebben ze als systeem dat je pas door het poortje kan als je je bon scant. Het is dan wel handig als je dan ook daadwerkelijk door het poortje gaat. Terwijl de man inmiddels al aan de andere kant van het poortje staat, probeert de vrouw de winkelwagen erheen te rijden. Het lukt niet zo goed, er staat namelijk een Ikea-medewerker midden in het gangpad. “Lekker handig Ruud, ik kon er helemaal niet door!” roept de vrouw wat gefrustreerd naar haar man. De Ikea-medewerker heeft het in de gaten en maakt er een showtje van. “Nee Ruud, volgende keer even op je vrouw wachten.” Hij knipoogt naar de vrouw en maakt het poortje voor haar open. De gewone kassa’s waren inderdaad sneller geweest, haha.

 

8 december 2017

Pannenkoekendate

Het is donderdagmiddag en we hebben afgesproken om bij een vriendin pannenkoeken te gaan eten. Het is inmiddels vijf uur en ik begin al aardig trek te krijgen. Hup die auto in, op naar Amsterdam!

“Waar ben jij nu?” Terwijl ik in de auto zit, bel ik Laura op de handsfree functie. Ik weet dat ze ook op de weg is, wie weet rijdt ze wel in de buurt. “Hectometerpaaltje 7,6.” Ik kijk opzij. “Toevallig, ik rijd bij 6,2!” De komende minuten maken we er een – veilige – sport van om zo dicht mogelijk bij elkaar te gaan rijden. Doordat er file is, houden we goed het overzicht. “Ik rijd nu de tunnel in.” …. “Zie je die vrachtwagen?” …. “IK ZIE JE!”

Een paar minuten later, nog steeds bellend.

“Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is een blauwe auto met een deuk.” We hebben elkaar ‘gevonden’ en staan nu achter elkaar in de file. Erg handig is het niet dat we ervoor kiezen om allebei in de rechter rijbaan te staan; de rijbaan naast ons rijdt stukken sneller. Maar goed, we staan nu mooi achter elkaar en dat houden we zo. Kunnen we mooi ons spelletje afmaken.

Een paar minuten later rijden we weer op normaal tempo verder. Op het missen van een afslag na – uiteraard allebei, ontzettend handig om achter elkaar aan te rijden haha – komen we niet veel later aan bij de parkeerplaats. Op naar de pannenkoeken!

 

9 december 2017

De kerstboom

“Hee jongens! JONGENS! Waar zijn jullie? Ik zit zo hoog dit jaar… Ik raak bijna t plafond!”

Uil: “ha die piek! Ik ben hier hoor. Vorig jaar bungelde ik best wel een beetje aan de onderkant, maar nu zit ik een stuk hoger! Wel jammer dat ik uitkijk op de staart van die roze vogel. Schijnt dat hij ook weer nieuwe vriendjes heeft hè, dit jaar…”

Piek: “oh ik vond het al een flink gekwetter in die boom inderdaad.”

Vogel: “zeg uil, jij kan er zelf ook wat van hoor met je ge-oe. Jij maakt zelfs nog herrie als de kerstlampjes uitstaan! Er hangen ook oude kerstmannetjes in de boom hè, beetje respect. M’n nieuwe vogelvriendjes heb ik trouwens nog niet ontmoet, ze hangen laag dit jaar.”

Uil (begint snel over een ander onderwerp): “hebben jullie varkentje nog gezien? Vorig jaar was ze heel dik met paraplu, maar ik heb haar nog niet gespot. Paraplu hangt er een beetje treurig bij, vind je ook niet?

Vogel: “Ik kan t net niet zien, ik zit in een bocht. Mijn halve beeld wordt trouwens vertroebeld door een rode kerstbal.”

Piek: “ja jemig, er hangen nu wel echt joekels in hè?! Ik hoorde Laura al zeggen tegen haar vriend: “we hebben nu een groter huis, dus mogen we ook een grotere boom!”

Uil: “ja tss, hoe bedenkt ze het hè. Hoewel ik het wel beter vind dat we nu allemaal hangen. Vorig jaar bleven er altijd wel een paar van m’n maten in de doos.”

Vogel: “echt hè. En ’t is ook wel chill dat we nu al mogen, vorig jaar moesten we echt nog een week na Sinterklaas wachten! En we hebben nu uitzicht op de tuin.”

Uil: “jij ja, ik kijk richting de boekenkast. Nou ja, ik mopper niet hoor. Ik heb gelukkig ook geen last van die katten dit jaar. Hoe heten ze ook alweer?”

Kerstman, brult vanaf beneden: “James en Darcy!!”

 

11 december 2017

Sneeuwbaard

Het is zondagmiddag en we hebben zojuist een woeste sneeuwbui getrotseerd. Met de auto weliswaar, maar toch! Ondanks dat het code oranje is vandaag, is het prima te doen op de weg. Nadat ik mijn vriendinnen heb afgezet op de plek waar ze moeten zijn, rijd ik mijn auto naar de parkeergarage. Het is heel koud buiten, dus ik vind het ideaal dat ik mijn raampje niet open hoef te doen om een kaartje te pakken: de slagboom gaat open op kenteken herkenning. Althans, dat is de bedoeling. Terwijl ik voor de slagboom sta, gebeurt er helemaal niets. Ik krijg het een beetje warm. Ik rijd de auto een stukje naar achter en dan weer naar voren. Wie weet herkent de camera mijn kenteken nu wel. Tevergeefs. Ik weiger om een kaartje te kopen terwijl ik een abonnement heb. Ik herhaal mijn achteruitrijpoging. Weer niet. Dan schiet me opeens te binnen dat ik een pasje heb waarmee ik de slagboom open kan maken! Toch maar dat raampje open. U mag inrijden. Ah, gelukkig. Ik parkeer mijn auto en stap uit. Ik pak mijn spullen, loop richting de uitgang en draai me nog een keertje om zodat ik de auto op slot kan bliepen. AHA, dat verklaart een hoop! Dat ik zélf niet ondergesneeuwd word, betekent natuurlijk niet dat mijn auto niet geraakt kan worden door de sneeuw. Staat hem enig, dat sneeuwbaardje op het nummerbord. Geen wonder dat m’n kenteken niet herkend werd, haha.

 

22 december 2017

Multifunctionele supermarkt

“Shit, ik ben mijn sleutels vergeten!” Ik krijg een appje van mijn vriend waar ik stiekem wel een beetje om moet lachen. Verstuurd: een uur geleden. Oh. Meestal doet hij ongeveer een uur over zijn hardlooprondje, dus hij zal over niet al te lange tijd voor een dichte deur staan. Ik probeer hem te bellen, maar hij neemt niet op.

…

Niet veel later belt hij terug. “Hoi! Ben je al bijna thuis? Het is aardig koud buiten!” Ik vertel hem dat ik de komende veertig minuten zeker nog niet thuis ben. Of hij niet nog een rondje kan rennen, haha. Die opmerking werd niet erg gewaardeerd.

…

Na ongeveer een half uurtje krijg ik een foto opgestuurd: een winkelmandje met random boodschappen erin. Vuilniszakken. Kokosmelk. Theezakjes. Mandarijnen. Vaatwastabletten. Ik bel mijn vriend opnieuw. “Hoi! We hebben toch nog heel veel mandarijnen? Kun je anders ook wat spa rood meenemen?” Hij moet lachen. “Ja, we hebben nog heel veel mandarijnen en nee, ik kan geen spa rood meenemen want ik heb helemaal geen geld bij me, haha. Ik ben hier alleen maar omdat het hier warmer is dan buiten. Ben je er bijna? Dan kan ik de producten weer terug leggen.” Waar een supermarkt wel niet goed voor kan zijn.

Tien minuten later tref ik mijn vriend – in een vreemde jas, die hing kennelijk buiten in onze binnenplaats – zonder zijn boodschapjes aan. Dit gebeurt hem vast niet nog een keer!

Terugblik: Neverdullmoments anekdotes van vorig jaar november!

Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: november 2017!

1 november 2017

Onderbroekenlol

Met mijn vriend ben ik een paar dagen op Ameland geweest en we zitten inmiddels weer op de veerboot terug naar het vasteland. De overtocht duurt ongeveer drie kwartier. Wanneer we bijna aanmeren, besluit ik nog even naar het toilet te gaan. Vanaf Holwerd (wie kent het niet) is het immers ook nog wel een stukkie rijden naar huis. Ik wacht netjes op mijn beurt en zodra er een hokje vrijkomt, stap ik naar binnen. Bij mijn buurvrouw klinkt het gezellig op het toilet. “Nu ik!” Gegiechel. “Nu mag ik weer!” Nog harder gelach. Ah, het zijn twee buurvrouwen. “Zullen we het nog één keertje doen?” Ik moet inmiddels ook wel lachen. Ik vind het mooi om te zien (horen) dat kinderen nog steeds lol kunnen hebben zonder een telefoon of tablet. All you need is een plee met een gek geluidje bij het doortrekken. Zo simpel kan het zijn :).

 

4 november

Avondje uit – het sushirestaurant

“Zal ik het doen?” Met mijn vriend zit in een sushirestaurant en ik prik het stukje aan mijn vork. Demonstratief zwaai ik ermee in de lucht. “Misschien moet je even wachten tot je nieuw drinken hebt besteld, zodat je het kan wegspoelen als het niet lekker is,” zegt mijn vriend geamuseerd. “Hmm ja misschien wel.” Toch kan ik mijn nieuwsgierigheid niet loslaten en ik breng de vork naar mijn mond. Voorzichtig probeer ik een klein hapje te nemen, maar het stukje blijft onhandig tussen mijn tanden plakken. Op dat moment verschijnt de ober aan onze tafel, waardoor ik verschrikt en zeer awkward het stukje volledig in mijn mond laat vallen. “Willen jullie nog iets drinken?” Ik knik heftig en bestel een groene ijsthee. Mijn mond staat inmiddels in de fik en boos kijk ik naar het plaatje van het gerechtje dat ik heb besteld. “Komkommers. Wie verzint het om hier rode pepers tussen te doen?”

 

5, 12, 19, 26 november 2017

Never dull tweets

Een pannenkoek eten met twee vorken is best moeilijk. #scheuren #slagveld #foutjevandeserveerster #tochmaareenmesgevraagd

“Hee, er heeft een Nederlander gewonnen!” (…) “Oh, het is NK. Goh.” #jorritbergsma #schaatsen #NKafstanden

How to make friends with your neighbours: eerst twee broodjes pindakaas eten en daarna een paar mandarijnen #meuren #maarwellekker #bieb

“Ha, je moet kiezen: poepen of douchen!” Verbaasd loop ik richting mijn vriend, die de ‘badkamer’ inspecteert. #éénschuifdeur #openruimte

Weekendje weg 8 jaar geleden: “opschieten! Het ontbijt is al bijna afgelopen!” Weekendje weg nu: “mogen we al?” #geenuitslaapskillsmeer

Wanneer je per ongeluk de navigatie verkeerd hebt ingesteld en bij een boerendorpje met één kerk uitkomt, terwijl je naar de bios in het bruisende centrum moet. En geen moment gedacht dat ik verkeerd ging hè. #Fail #Daaromblogik

Ik kan niet ontkennen dat ik een beetje teleurgesteld ben. #geenchocoladereep #welaanmaakblokjes #verpakkinglijkterop #kastplunderen #ouders

“Wow mevrouw, wat heeft u een mooie lollies! Uw bel hangt wel een beetje hoog.” #Sintmaarten #mikmak #dikzak

Vriend: “ik leg de schone was op het bed, goed?” #doeibed

Stress in de Efteling! Halen we de show van Ravelijn? #nogindewachtrij #carnavalfestival #tutututututututuduu

“Ha, dit cadeau wordt een leuke uitdaging voor jou!” Nieuwsgierig pak ik mijn cadeau uit: een kleurig kinderboek. “Jouw neurotisch gesorteerde boekenkast hè… kijk eens naar deze kaft.” #megagekleurdekaft #noooo #opkleursorteren #uitdaging #bedankthe

Je weet dat je selfietalent hebt als je scherm uitvalt. #duurttelang #fotolukteniet

“Het wcpapier is op he? We kunnen het ook op bol.com bestellen.”

Mijn vriend en ik hebben allebei de parfum van Calvin Klein. Vandaag ruik ik een dagje naar man. #verkeerde #lookalike

“Mooie lamp! Oe, het licht is wel een beetje lelijk. Nou ja, gelukkig staat hij vaak uit.” #nieuwekeukenlamp #hardlicht

Wanhopig naar de wc rol starend, hopend op tweet inspiratie. Blijkt dat ik al over wcpapier heb getweet. #geenleven?

 

7 november 2017

“Ga je mee winkelen, schat?” (Clichés #7)

Afgelopen weekend waren mijn vriend en ik een weekendje weg. We besloten lekker een dagje te gaan shoppen. De winkel-clichés vlogen me om de oren, herken jij ze?

Vrouw wijst naar de winkel

  • “Moet dat?”
  • “Ik blijf wel buiten wachten.”

Mannen die snel naar huis willen

  • “Staat je elegant hoor schat, neem je ze?”
  • “Welke maat? Ik zoek hem wel, loop jij maar door.”
  • “Kun je dat shirt niet hier even passen in plaats van in de pashokjes?”
  • “Is dat de rij?”

Vrouw die nog een cadeautje moet kopen voor een vriendin

  • “Kunnen we geen fles wijn of een tegoedbon geven ofzo?”
  • Man doet suggestie: “vindt ze dit niet leuk?” Vrouw kijkt afkeurend. “Nee, schat.” Voegt er even later aan toe: “Dat hoef je ook niet voor mij te kopen hoor.”

Vrouw past schoenen

  • “Heb je deze niet al?”
  • “Vind je ze mooi? – Ja, ze zijn apart. – Hoezo apart?”

 

13 november 2017

Je verwacht het niet

“Heb je al gezien wat ik net in je online agenda heb gezet? Verrassing!” Kijk, dit zijn de betere berichten om te krijgen! Snel kijk ik in mijn agenda en zie ik dat hij een reservering heeft gemaakt bij m’n favoriete sushirestaurant voor vanavond. Yes!

Een paar uur later installeren we ons aan tafel, we hebben een mooi plekje bij het raam gekregen. Ik voel me gelukkig: het weekend is begonnen en ik kan me nu al verheugen op de hapjes die zo voor mijn neus worden gezet. Net wanneer ik denk dat het niet beter kan, zegt mijn vriend: “ik heb trouwens nog iets voor je.” Verbaasd kijk ik op. Ik ben bijna jarig, zou het daar mee te maken hebben? Vol verwachting kijk ik hem aan. “Hier!” Mijn vriend legt vervolgens een wasknijper op tafel. Ik begin keihard te lachen. “Ja, ik was vandaag aan het werk en toen vond ik hem ineens in m’n broekzak.”

Eerst een spontaan etentje, vervolgens een wasknijper. Veel romantischer kan het niet, toch? 😉

 

18 november 2017

Tweelingblog: “lijken jullie veel op elkaar?”

Een lange blog, maar leuk om terug te lezen, al zeg ik het zelf 😉 Klik op de titel voor de link naar het bericht!

 

27 november 2017

Goeie communicatie

“Corrie! CORRIEEEE!!” Een wat oudere man probeert op het parkeerterrein van de supermarkt wanhopig contact te maken, maar Cor hoort het niet. Toevallig loop ik vlak achter de vrouw en ik besluit om de beste man een handje te helpen, zodat er niet meer zo over straat geschreeuwd hoeft te worden. “Mevrouw?” … “Eh, mevrouw?” Ze draait zich om en kijkt me wat vragend aan. “Uw man roept u.” Ik wijs naar de man die tientallen meters verderop staat te seinen. “Mijn man? Oh!” Ze loopt naar hem toe zodat hij haar eindelijk kan vragen hoeveel pakken koffie ze nou wilde hebben. Ik moet lachen en loop verder naar mijn auto. “BEDANKT HOOR!” hoor ik Corrie nog naar me schreeuwen. Ik zwaai vriendelijk naar haar. Goed, door mijn actie werd er niet minder geschreeuwd op straat, maar de meneer heeft in ieder geval nog een stem morgen :).

Heerlijke woorden

Waar je normaal walgt van de volgende woorden, was het voor mij net een verademing om dit te zien staan:

NIETS GEVONDEN

Sorry, maar niets komt overeen met je zoekopdracht. Probeer opnieuw met andere zoekwoorden.

Voor een anekdoteblog is het altijd belangrijk om de oren open te hebben staan. Inmiddels hebben wij de meeste grappige situaties uit het verleden op de één of andere manier wel in onze blog verteld. Zo dacht ik dat ook van deze (mini)-anekdote. Beverig typte ik een woord in bij de zoekbalk, maar blijkbaar gaf dit geen resultaat. Yeah!

Het gevoel “ik kan hier een blog over schrijven!” Is vergelijkbaar met: “yes ik had een 8 voor mijn proefwerk!” Tenminste, als ik de reacties van mijn leerlingen van vanmiddag vergelijk met mijn hoera-kreetje na mijn gefaalde zoekactie. Ook een goede vergelijking: “het is weekend!” Of: “we hebben wel €7,50 gewonnen met ons staatslot!”

Vive le zoekbalk dus. Met het woordje “bonsoir”, dat ik blijkbaar nog nooit in een blog heb verwerkt. Over het verhaal van mijn leerling, die tijdens de eerste les Frans aan mij vroeg hoe je “goedenavond” zegt in het Frans. Deze vraag  stelde hij me nadat ik de klas het woord “bonjour” grondig heb laten analyseren. Waarbij ik dus schattige opmerkingen hoorde als: “grappig, je zegt dus echt goede-dag. Nooit over nagedacht!”

Ik vertelde hem dat avond “soir” betekent, dus dat hij daar zelf z’n conclusies maar moet aanhangen.

Sindsdien scandeert hij steevast “bonsoir” zodra hij me ziet. Zelfs nu ik hem geen les meer geef. Zo ook vanmorgen. Ondanks zijn kleine lengte zag ik hem al aan komen lopen. Het was het eerste uur, nog vroeg in de ochtend. Precies op het moment dat hij mij passeerde, werd hij ingehaald door twee andere kleine leerlingen. Omdat ik zijn hoofd niet meer zag, stak zijn hand op en zwaaide hard: “bonsoir!!!” Ik zag gewoon denkwolkjes boven de andere leerlingen, hahaha.

Door deze jongen heb ik chronisch een jetlag op school, maar vrolijk word ik er absoluut van.

Het is nu 23:18, bedtijd voor mij. Rest mij één ding om te zeggen:

Bonne nuit!! Ha, nu heb jij een jetlag hè? 😉