Weekendje Londen! (Deel 1)

“Zullen we proberen om wat meer citytrips te plannen?” Zo gezegd, zo gedaan! Dit weekend zijn mijn vriend en ik gezellig een weekendje naar Londen geweest. In meerdere delen schrijf ik over onze belevenissen.

Vrijdag

Op vrijdagmiddag om 14:00 sluit Daan zijn computer af. “Let’s go!” Ik vind het altijd zo heerlijk om de deur achter ons dicht te trekken als we een weekendje weg gaan. Het voelt dan direct als een (mini-)vakantie. We droppen de sleutel bij Dorinde en Thomas (ze geven James en Darcy dit weekend eten) en rijden dan door naar het station. “We zijn weer lekker vroeg, we hadden de trein ervoor bijna nog gehaald ;)” In de auto wachten we totdat onze trein komt en gaan dan onderweg naar Amsterdam.

Op Amsterdam Centraal aangekomen, zijn we nog wat te vroeg om al in de Thalys te stappen en we besluiten om bij het caféetje op perron 2 (aanrader, na de Burger King nog even doorlopen) een drankje te drinken. “Proost, op een mooi weekendje weg!” We drinken een biertje en de vrolijke serveerster wenst ons bij het afrekenen veel plezier.

In de Thalys installeren we ons op de heerlijke rode stoelen en ik werk nog een klein beetje op mijn laptop. In Brussel stappen we over op de Eurostar, de trein die ons naar Londen zal brengen. Hiervoor moeten we ook door een paspoortcontrole waarbij je zelf je paspoort moet scannen en daarna een foto van jezelf moet laten maken. Het lukt me voor geen meter en na zo’n 7 pogingen (en twee keer om hulp gevraagd te hebben) kom ik er eindelijk doorheen. Na een reis van 5 uur (inclusief een mini-vertraging omdat we het perron niet op konden) komen we aan in Londen, waar het een klein beetje sneeuwt.

Het is 20:00 (plaatselijke tijd) en we besluiten om het weekend zuunig te beginnen door te gaan wandelen. Het is zo’n drie kilometer tot het hotel, best te doen. Wel heb ik besloten dat ik écht een rolkoffertje moet, zo’n draagtas is wel even bikkelen met zo’n wandeling. Gelukkig schiet vriendlief te hulp 😉 Vlakbij het hotel duiken we nog even een McDonalds in (even opwarmen van die sneeuw!) en eten we nog een hapje. Ze hebben hier een vegetarische chili-wrap, best lekker!

Het hotel (Thistle City Barbican) is netjes en verzorgd en onze kamer is prima. Het jammere is wel dat we ontzéttend luidruchtige buren hebben. Vooral de vrouw lacht heel hysterisch, wat stiekem best wel lachwekkend is. ‘s Nachts ben ik er één keer van wakker geworden, maar ik kon er wel om grinniken. Mijn vermoeidheid overwon het en ik ben vast met een glimlach in slaap gevallen 😉

 

Zaterdag

We worden voor de wekker wakker en besluiten om op tijd op pad te gaan. We hebben geen ontbijt bij het hotel geboekt en we spreken af dat we onderweg wel kijken wat we tegenkomen. Van eerdere citytrips weet ik dat de “prèt à manger” heeeerlijke Chai Latte serveert, dus daar gaan we naar binnen! Daan gaat voor de zalm, ik snoep van een croissantje en een mierzoet broodje, mmm!

Na het ontbijt lopen we richting st Paul’s Cathedral. Het is prachtig weer en de koepel van de kathedraal steekt prachtig af bij de blauwe lucht. Bij de tassencontrole voor de ingang kom ik er achter dat ik nog een schaar in mijn tas zit. De man van de douane overlegt even met zijn collega en ze beslissen samen dat mijn schaar wel in een kistje bewaard kan blijven. Ik krijg een lootje en de man belooft me er goed op te passen. Ik vind het stiekem best lachwekkend, mijn schaar kostte denk ik 60 cent bij de Action en knipt niet per se fantastisch. Géén idee waarom hij in m’n tas zat!

Bij binnenkomst twijfel ik heel even: “gaan we echt 20 pond p.p. betalen voor de entree?” Daan haalt me over: “kom op, we zijn er nu toch!” Direct blijkt al dat dit een goede beslissing is. De kerk is heel mooi aangekleed en is enorm groots en indrukwekkend. “Kom we gaan hierheen!!” Daan gaat me enthousiast voor richting de trappen. Voordat ik er goed en wel over na kan denken, loop ik hem achterna. We beginnen de tocht naar boven en komen na een tijdje (hijg, puf) aan op de Whispering Gallery. We hebben hier van bovenaf uitzicht op de binnenkant van de kerk en ik denk alleen maar: “o mijn god, dit is hoog. Ik had mezelf beloofd om dit nóóit meer te doen. Even zitten hoor. Ja, ga jij maar een rondje lopen.” Alles tintelt en trilt en mijn benen beginnen te flubberen. Pfff en we zijn pas op 1/3!

Wordt vervolgd! (even mijn tintelende voeten rust geven, hoogtevrees is best een maf iets!)