We hebben afgesproken om een taartje te gaan eten ter ere van mams verjaardag. Mijn ouders en ik zijn wat eerder en gaan alvast aan een tafeltje buiten zitten. Even later komen ook Laura en haar vriend er gezellig bij. Om ruimte te maken op tafel, zet Laura het potje met bloemen op de grond, vlakbij mijn voeten. Zo passen alle taartjes op tafel.
Na een kwartiertje waait er een verpakkingspapiertje van een koekje weg. Ik schuif mijn stoel naar achteren om het plastic op te pakken, maar stoot dan helaas de bloemen om. Shit. Het potje is nog heel, maar ik zie dat al het water is weggelopen. Nadat ik het papiertje heb opgeruimd, pak ik de pot met bloemen en loop richting de deur naar binnen.
Mijn moeder merkt droog op dat ze hartstikke nep zijn. Het water is puur regenwater.
Stond ik dan bijna met mijn goede gedrag een potje nepbloemen te ‘redden’ van hun waternood, haha.
Haha, dat waren wel écht goed lijkende nepbloemen dan. Toch mooi een meevaller 😉
Romy schrijft over.. Waarom ik lastige ervaringen juist dankbaar ben?
Ik snap je moeder wel : ) Mijn bloemen zijn ook meestal nep! Lekker makkelijk.
Als dat boeket op de foto het bewuste nepbloemenboeket is, nou, dan is namaak magnetastisch, net wat Romy hierboven al zegt.
Evengoed raar dat de nepbos in water stond, dat is nep onder nep. Had je geen natte voeten?