Dit jaar ben ik voor het eerst mentor op deze school. Ter ere van mijn verjaardag ga ik cakejes bakken die we dan in de mentorles kunnen versieren. Ook wil ik een cake maken voor collega’s.
Ik zet alle spullen klaar, gooi de benodigdheden in een kom en zet de mixer aan. “Eerst een minuutje op de laagste stand” lees ik. Prima, doen we. “Dan nog een minuutje op de hoogste stand.” Zodra ik de stand van de mixer aanpas, dimt het licht in de keuken een beetje. Ook begint het een beetje branderig te ruiken. Oh god..
“Hoi Lau! Ehh, hebben jullie een mixer? Mijn arm wordt een beetje lam van de garde en ik moet nog 2 ladingen cakejes maken.” Ideaal, zo’n zus die in de buurt woont!
En zo hebben we de volgende dag om 08.15 tijdens mentoruur gezellig cakejes versierd. Ook hebben ze een liedje voor me gezongen, hoe lief.
Wat ik voor mijn verjaardag wil? Een nieuwe mixer dan maar, haha!
Cakejes met vertraging, (net als zie ik jijisliefkaarten met vertraging, die echt op tijd verstuurd zijn, how come?), maar wat een lieve mentoractie!
De mixer zal gedacht hebben: lerarenstaking, dan ik ook…