Al enkele weken wil ik een blog posten, maar steeds gebeurt er weer iets anders waar ik over kan schrijven. Het komt er maar niet van. Zo ook vanavond weer: ik heb een geweldig leuke avond gehad met mijn vriendinnen! Dan stel ik de voorgenomen blog maar weer uit. Luxeprobleem, toch? Niks writersblock.
Met z’n zessen lopen we vanavond de buffetzaal van het Van der Valk Hotel binnen. Een grote, ronde tafel staat al gedekt. Met gezonde tegenzin neem ik plaats: het liefst hol ik zo snel mogelijk de zaal binnen, want ik lust wel wat van al dat lekkers! Als we even later richting het eten lopen, zegt een vriendin: “zullen we meteen met de toetjes beginnen?!” Zo’n vriendin die altijd eerst de nagerechten op de menukaart leest, weetjewel. Die al bedenkt dat we straks een groot bord moeten pakken om de desserts op te scheppen, in plaats van zo’n klein pietluttig bordje dat er eigenlijk voor bedoeld is.
De avond is heerlijk en we kletsen weer bij. De hoogste tijd ook: want een andere vriendin gaat binnen twee weken op reis voor zo’n 3 maanden. Ik blijf het toch bijzonder en gaaf vinden dat iedereen zo zijn eigen pad bewandelt. De keuze maakt om de andere kant van de wereld te gaan verkennen. Om de boel de boel te laten en het avontuur op te zoeken. Iedereen is anders en iedereen heeft weer een eigen smaak. Zo hoef ik bijvoorbeeld niet met desserts te beginnen: doe mij maar een broodje kruidenboter, gecombineerd met een pastasalade, een paar gebakken aardappelen, drie sushi’s, een zalmwrap, een kipwrap en nacho’s taco’s als voorgerecht.
Weer een ander kiest er voor om de kerstboom al half oktober op te tuigen. PRECIES. Op 7 november is het toch nog een beetje grappig, toch? Die blog schrijf ik gewoon alsnog. En ik heb ook maar mooi gewoon toetjes gegeten vanavond. Zo’n 10 stuks in totaal. Elf? Van uitstel komt dus mooi geen afstel!
