Naar aanleiding van een verhaal van Thomas :-).
Vandaag ga ik met een collega lunchen en dat doen we in een ander gedeelte van het gebouw. Mijn collega loopt vrij snel en we zijn druk in gesprek, waardoor ik nooit goed oplet hoe we lopen. Goed om erbij te vermelden: we lunchen hier wekelijks ;-). We nemen een ‘sluiproute’ waardoor we via een brug naar de overkant van de weg komen. Hierdoor hoeven we niet naar buiten én zijn we sneller.
Nadat we klaar zijn met lunchen, neemt mijn collega een andere route terug omdat hij naar een andere afspraak moet. Prima, dan ga ik zelf gewoon terug naar mijn werkplek. Op de een of andere manier lijkt de terugweg totaal anders dan de heenweg, hahaha. Ik probeer een paar gangen en trappen en kom dan uit bij een deur waarop staat: “verboden te openen”. Goh, spannend.
Na een zoektocht van 5 minuten besluit ik om toch maar buitenom te lopen. Wanneer ik weer terug ben bij mijn werkplek, zie ik dat mijn collega met wie ik ging lunchen alweer achter zijn bureau zit, haha! “Kon je het vinden?” Vraagt hij grappend.
Verdwalen in het gebouw waar je werkt is natuurlijk een stuk beter dan verdwalen in je werk, hoewel al dwalende door gangen tijdsverlies ontstaat, waardoor het gebouwverdwalen ook werkverdwalen zou kunnen worden, hi hi…