Ik heb al een deel 1 en een deel 2 geschreven over onze trouwdag, je kunt ze hier en hier terugvinden. (Heerlijk hoor, om zo’n fantastische dag lekker uitgebreid over een paar blogs te verdelen!)
15:30 – Onze prachtige ceremonie is klaar en Thomas en ik lopen samen als eerste naar de borrelzaal. We krijgen meteen een glas bubbels waar we zo mee kunnen proosten. Sonja heeft bij de ceremonie aangegeven dat we niet per se een felicitatierij willen (voor Corona, maar ook omdat we het wel fijn vinden om dat een beetje te verspreiden). We worden door een aantal gasten gefeliciteerd en krijgen super veel lieve complimentjes. Het is zo bijzonder dat iedereen voor ons komt en dat je zó vaak te horen krijgt dat je er prachtig uitziet. Dat maak je echt niet elke dag mee ;-). We snijden onze taart aan en krijgen het voor elkaar om echt een MINI puntje af te snijden, hahaha. Geen probleem, ik heb echt geen trek, dus dat is een perfect stukje voor mij om op te eten. Een pluspunt: het taartje waar we ons eerste stukje uit hebben gehaald is nog over. We hebben dus bijna een heel taartje nog in de vriezer liggen.
16:15 – “Willen jullie zo met de foto’s beginnen?” OJA! We hadden inderdaad bedacht om met een aantal gasten op de foto te gaan, haha. Goed dat Laura meedenkt, ik was het alweer vergeten. Het is toevallig weer droog en ook het zonnetje komt even buurten, zo fijn. We gaan met heel wat gasten op de foto, steeds in een verschillende samenstelling.
17:00 – Nadat we klaar zijn met onze foto’s worden we allemaal naar binnen geroepen door Laura. We zien Bert, de vader van Thomas de microfoon pakken en zijn papiertje uitvouwen. Hoe leuk! Bert heeft een prachtige speech gehouden en ik merkte dat mijn man wel even een traantje moest wegpinken :-). Ik voelde me al zó welkom bij hen in de familie, maar dat wordt door zo’n verhaal alleen nog maar versterkt!
17:30 – Mijn ouders pakken de microfoon. Mijn vader heeft een mooi gedicht geschreven, super lief. Ook Laura komt erbij staan en ik zie dat ze allerlei kleine blaadjes mee heeft genomen. Ze deelt het uit aan de gasten en dan begint het lied ‘Het is een nacht’ van Guus Meeuwis. Mijn moeder en Laura zingen de coupletten en alle gasten zingen mee met het refrein, zoooo leuk! Ik vond het een heel magisch moment.
17:45 – Laura kondigt aan dat ik mijn boeket ga gooien en geeft vervolgens de microfoon aan mij. Ik vertel dat ik dat inderdaad zo ga doen, maar dat ik eerst nog iets anders wil laten zien. Thomas kijkt me verbaasd aan, terwijl Laura ondertussen een filmpje klaarzet. Tijdens oud en nieuw heb ik midden in de nacht een ukulele (mini gitaartje) gekocht en daar heb ik de afgelopen maanden best vaak op gespeeld. Ik heb daarom zelf een liedje geschreven op de melodie van ‘I’m Yours van Jason Mraz.’ Ik durfde het niet live te doen, dus Laura heeft me gefilmd terwijl ik het speelde en zong. Op het filmpje zijn heel veel foto’s te zien van mij en Thomas samen. Het geluid was helaas niet super goed, waardoor je mijn tekst niet altijd goed kon horen (thuis wel), maar het effect was er niet minder om. Thomas was heel erg ontroerd en dat vond ik op mijn beurt ook weer heel ontroerend.
Na mijn ‘act’ heb ik het boeket gegooid en een vriendin van me heeft hem gevangen. Ze was er heeel blij mee, zo leuk! We wachten rustig af wat er gaat gebeuren … ;-).
18:00 – We nemen afscheid van een deel van de gasten, de rest blijft om met ons te dineren.
Ha, ik ga er hierna nog één blog over schrijven :-). Wordt vervolgd!
Dat allemaal live mogen meemaken… meebeleefd hebben, nu mogen teruglezen, herbeleven en dat op een gewone maandag!