Thailand deel 5 – Nog steeds in Chiang Mai

We hebben inmiddels 2 nachten in Chiang Mai geslapen en gaan vandaag iets heel leuks doen: op bezoek bij een elephant farm. In Thailand maken nog steeds veel te veel toeristen een ritje op de rug van een olifant. (Bij sommige plekken zullen de olifanten vast goed verzorgd worden, maar we hebben ook al een plek gezien waar de olifanten geen vrije ruimte hebben en waar ze er ongelooflijk slecht uitzien. De elephant farm die we vandaag bezoeken is een opvang voor de olifanten die vroeger (veel te vaak) toeristen op hun rug hebben gehad. 

We beginnen de dag bij ‘Poo Poo Paper’: een bedrijf dat van olifantendrollen (wat een joekels trouwens!) papier maakt. Gekleurd paper, notitieboekjes, wc-papier, you name it. We krijgen een korte rondleiding waarbij we zelf ook een drol mogen kleuren met een verf, lol. De poep wordt eerst schoongemaakt en gedroogd, waarna er een hele lichte drol overblijft. Het bestaat vooral uit vezeltjes en het heeft wat weg van stro.

Na de rondleiding worden we in een busje naar de farm gebracht. We krijgen een outfit aan en gaan allereerst naar de babyolifantjes. Wat een schatjes! We mogen ze voorzichtig aanraken (vooral de mini’s zijn best kwetsbaar) en later sproeien we ze onder met een tuinslang. Ze genieten er zichtbaar van, een mooi gezicht. We krijgen lunch (Pad Thai) en daarna gaan we de olifanten voeren. In een schuur staan kisten vol met bananen en bamboestukjes. We krijgen allemaal een tas vol met bamboe en bananen, die we daarna steeds weer kunnen vullen. Thomas en ik krijgen een ‘eigen olifant’, een reusachtig dier van zo dichtbij :-). De bamboe en bananen gaan er goed in. We beginnen heel bescheiden met één (ongepelde) banaan tegelijk, maar krijgen al gauw door dat mevrouw een wat hoger tempo heeft. Die slurf blijft maar naar ons toekomen! Gelukkig mogen we de tas bijvullen en doen dat dan ook regelmatig. Het jongste olifantje hier is 6 maanden, de oudste is 67. Olifanten kunnen wel 80 jaar worden en zijn maar liefst 2 jaar (!) in verwachting van hun baby.

Het laatste onderdeel van de dag is het wassen van de olifanten. Deze activiteit is niet voor mensen met smetvrees. Terwijl je de olifant lekker aan het soppen bent, drijven er regelmatig wat van die enorme drollen langs, haha! Na afloop kunnen we douchen en ik ben blij dat ik schone kleren mee heb genomen. Wauw, dit was echt zo’n leuke en bijzondere activiteit! Natuurlijk worden de olifanten nu nog steeds als toeristische attractie gebruikt, maar wel op een heel andere manier. Ze worden met liefde verzorgd, krijgen genoeg te eten, worden gewassen en hebben bewegingsruimte. 

De volgende dag staan we vroeg op, want we hebben onze dag weer volgepland. Om 12.15 worden we opgehaald voor een fietstocht en daarvoor willen we graag de Wat Doi Suthep bekijken, een mooie tempel op 1000 meter hoogte in de bergen, op 11 km van Chiang Mai. Een ‘red car’ brengt ons omhoog (respect voor de wielrenners!!) en we zijn duidelijk niet de enige. We hebben op onze reis al heel wat tempels gezien, waardoor we – hoe erg het ook klinkt – niet meer zo snel onder de indruk zijn. Wat wel ontzettend mooi is, is het uitzicht vanaf de tempel. Wauw! Na ons bezoek nemen we de red car naar beneden en hebben we even de tijd om te relaxen voordat we aan de fietstocht beginnen.

De fietstocht is één van de mooiste fietstochten die ik heb gemaakt. Doordat het nu regenseizoen is, is de natuur hier prachtig! We bezoeken een Lepra dorp, waar vroeger de Lepra-patiënten naartoe werden gebracht. Er wonen er nu nog maar een paar. Ook bezoeken we het bijbehorende museumpje, waar prinses Diana ook ooit is geweest. Onze Thaise gids is hier (terecht) heel trots op. We bezoeken nog een tempel, waar we de ‘catfish’ eten mogen geven. Wanneer we een paar korrels voer in het water gooien, verandert de rustige vijver met enkel een paar schildpadjes in een woeste vijver met ENORM veel van die vissen. Stiekem vind ik de schildpadden veel schattiger en ik maak er een sport van om juist hen te voeren, haha. 

Aan het eind van de fietstocht bezoeken we een Thaise school. De kindjes zijn zo lief en willen allemaal knuffelen en high fives uitdelen. Ze leren Engels op school en we worden heel schattig geïnterviewd door de kinderen. 

Die avond gaan we naar een ‘Ladyboy’ show. Het is hilarisch en de dames/mannen hebben er zichtbaar veel lol in. Ik hoop maar dat dit echt zo is en dat ze dit niet acteren. Ze worden gelukkig goed betaald en onze fietsgids vertelde ons eerder die middag dat hij goed bevriend is met een paar ‘ladyboys’. “Zolang ze in de spotlights kunnen staan, zijn ze gelukkig!” Verzekerde hij ons. Dat hopen we dan maar :-).