Terugblik – anekdotes van november 2019

In deze blog lees je de – volgens ons – leukste anekdotes en tweets van november 2019!

Never dull tweets

– Haha, ik hoorde net “Je t’aime… Moi non plus” op de radio. Flashback naar de open avond op school, waar ik een Franse afspeellijst aan had staan en dit ‘sfeermakertje’ hard door de speakers schalde, hahahaha. #awkward #hoinieuweleerlingen #enhunouders

– We gaan zo pannenkoeken eten! Tenminste, als we ons bord kunnen vinden, hihihi. #huisstaatblauw #ucheuche

– We zijn dit weekend in een kaartenhuis midden in het bos! Daan en ik slapen onder de schoppen 7, haha. #familieweekend #random

– Leuk dat je thuiswer-ooh. Bij een blik naar de tafel neem ik mijn opmerking weer een beetje terug. #megaontploffing #verlengsnoer #beeldschermen #overkill #maarnogsteedsgezellig

– De reminder van het jaar: melkchocola vind ik het lekkerst. #sintinhetland #schoenindegatenhouden

– Lovely luchtje wanneer je een vieze vuilniszak vacuüm duwt. Er zit onder andere haring en Indiaas eten in, ieeeeh. 

Circle of life

Omdat Thomas vandaag een dagje thuis werkt, zitten we samen aan de eettafel met onze laptops. We hebben een afspeellijst aangezet en spoelen af en toe een liedje door. 

Op een gegeven moment wil Rover naar binnen. “Doe jij de deur even open?” Vraag ik aan Thomas. Hij rommelt wat op zijn laptop en loopt dan naar de deur. Vervolgens schalt een liedje van de Lion king door de kamer. “Haha, hoezo heb j – hahaha!” Ik moet heel hard lachen. Niet alleen omdat Thomas Rover precies zo omhoog houdt alsof hij Simba is in de Lion king, maar ook omdat zijn timing totaal niet klopt. Bij de herkansing (mét videoclip) gaat het wel goed. Maar goed dat Dirk nog ergens in een boom zat, die zou vast jaloers geweest zijn met al die aandacht ;-).

Iets te enthousiast

We zijn op visite bij de ouders van Thomas en blijven daar ook slapen. We doen dat wel vaker, omdat het toch een stukje rijden is vanaf ons huis. Morgen hebben we een verjaardag en die locatie ligt mooi op de route naar huis.

De ouders van Thomas wonen aan een mooi park waar we zowel in de avond als in de ochtend een wandeling maken. Nadat we uitgewandeld zijn, stappen we in onze auto. “Zo, op naar de verjaardag!” roept Thomas, terwijl hij zijn auto start. Vervolgens stuurt hij ons vol gas een doodlopende straat in. HAHA.

In his defence: zijn ouders zijn recentelijk verhuisd, dus de omgeving is ons nog niet super bekend. Het zou pas echt erg zijn wanneer hij zelf ook jaren op die plek gewoond zou hebben.

Nakijken is een feestje (#6)

Op school was het de afgelopen weken een drukke periode met toetsen nakijken. Met de vierde klas bespreek ik een toets en druk ik de leerlingen op het hart om hun punten goed na te tellen. Al gauw steken een paar leerlingen hun vinger op: “mevrouw, u heeft niet goed geteld!” Tevreden kom ik aangelopen. “Mooi, dat is vast gunstig voor je cijfer!”

Nadat ik bij de derde leerling de wijziging heb gemaakt, spreek ik nog even tot de klas als geheel: “tel het inderdaad goed na hoor, ik ben geen docent wiskunde. Dat is mijn zus.” Achter me proesten twee meisjes het uit: “haha, ik ga stuk!” (Een uitdrukking anno 2019, voor de mensen die dit niet herkennen! En meteen ook een reminder voor later ;))

Het is toch wel zorgelijk hoor, het valt me op dat er zeer veel leerlingen kapot gaan tegenwoordig, ik hoop maar dat ze goed verzekerd zijn! ;). Om even in hun leefwereldje te blijven, ik ben zelf ook aardig ‘stuk’ gegaan tijdens het nakijken van de toetsen.

Zo heeft de vijfde klas een vocabulaire toets gemaakt, waarbij ze zelf zinnen mochten maken van een paar aangegeven woorden. Creativiteit (en correctheid) wordt beloond, maar ik ben ook zeker niet ontevreden wanneer er een paar mooie missers tussen zitten 😉

“Hij voelt zich erg boodschappen doen, gelukkig maar!”

“De snelheid van het gebouw is niet goed.”

“De snelheid neemt het de mensen erg kwalijk.”

Bij leerjaar 3 kwam er ook een mooie langs trouwens:

“Hij is vegetarisch, want hij draagt een zonnebril.” Goed argument wel!

.

Ik heb nog drie klassen te gaan, wordt vrijwel zeker binnenkort vervolgd 😉

Kattenstem

Ons kattenvoer bestellen we altijd online, omdat we dan meteen 10 kg bestellen. Het wordt dan aan de deur bezorgd, dat scheelt een hele hoop gesjouw. Voor mij dan ;-).

Zodra ik het busje voor het huis zie staan, doe ik de deur snel open. Het is sneu als de bezorger lang moet wachten met dat zware pakket. Hij overhandigt het pakket aan me en loopt meteen weer richting zijn bus. 

Op hetzelfde moment zie ik Dirk aan komen rennen. Hij stopt plotseling, omdat hij schrikt van de bezorger in de tuin. “Kom maar!” Roep ik met mijn kattenstem. Dirk kijkt niet op of om. De bezorger helaas wel. HAHA.

De marktkraam

Daan en ik zijn even het dorp in om nog wat cadeautjes te halen. Het is markt in ons dorp en Daan vraagt me of ik wat pinda’s wil halen, terwijl hij in de supermarkt de laatste boodschappen bij elkaar zoekt. “Prima!”

Ik loop naar de kraam en ga in de rij staan. Stiekem vind ik de markt altijd zo gezellig, ik ga er eigenlijk te weinig heen. Voor me staat een vrouw die maar blijft bestellen. “Sorry hoor, ik heb zo’n trek!” Lacht ze verontschuldigend.

Wanneer ik aan de beurt ben, bestel ik onze “half om half”-pinda’s. Ze weegt de pinda’s af en geeft aan hoe duur het is. Toevallig heb ik in mijn telefoon €5 cash bij me! Ik pak het briefje uit mijn telefoon en bied het de vrouw aan. Samen staren we naar het briefje, dat er flink gehandicapt uitziet. “Huh?!?”

Dan snap ik wat er niet klopt en ik begin te lachen. Demonstratief tover ik de andere helft van het gescheurde briefje uit mijn telefoon. Lol, dat wordt een bezoekje aan de bank ;). “Mag ik pinnen?”

De slappe lach

Met onze mentorklas (3 havo) hebben we het de laatste weken veel over hun profielkeuze en de vervolgopleidingen. Bij ons op school is het verplicht dat ze in dit leerjaar meedoen aan een beroepenmeeloopdag. Dit houdt in dat ze één dag met een beroep naar keuze mee zullen lopen om zich zo alvast te oriënteren op de arbeidsmarkt.

Mijn co-mentor neemt het woord en vertelt wat wij na afloop graag in de presentatie van ze willen zien. Hij legt hier heel beeldend uit: stel, jij hebt meegelopen met kinderopvang Het huilende zonnetje, dan begin je natuurlijk met het beschrijven van de dag. (Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet meer zeker weet wát hij hier qua exacte woorden zei. Ik was namelijk flink afgeleid door een meisje vooraan dat het uitproestte bij de naam van deze fictieve kinderopvang).

Wanneer iemand de slappe lach heeft en je kunt je daar in verplaatsen, is het heel moeilijk om je eigenlijk lach in te houden. Heel vervelend wanneer je eigenlijk je verhaal moet doen ;). Na afloop heb ik mijn co-mentor gecomplimenteerd op zijn creativiteit, hahaha.