Terugblik: Neverdullmoments anekdotes van vorig jaar april!

Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: april 2017!

 

4 april 2017

*Googelt ‘geniaal’ in het Italiaans*

(2010) We zijn met school in Rome en het is er fantastisch. De groep is vanavond opgesplitst en we wandelen met een klein clubje door de stad, onder begeleiding van twee docenten.

Op een gegeven moment twijfelen de docenten welke kant we op moeten, waarop één van hen het initiatief neemt door de weg te gaan vragen. Ze loopt al een eindje vooruit, wanneer de ‘achterblijvende’ docent ineens een ingeving krijgt. We moeten de andere kant op. Hij zet het op een brullen en roept de andere docent terug: “Wilmaaaaaaaaaa!”

Wilma hoort de schreeuw, draait zich om en loopt op haar gemakje weer terug. Ze voegt zich even later weer bij de groep en zegt: “goede akoestiek. Klinkt lekker. Fred Flinstone had het niet beter kunnen doen.”

7 april 2017

Kijk uit wat je zegt 😉

Samen met mijn schoonzus loop ik gezellig door de Ikea. We hebben ons karretje al aardig gevuld en we koersen af op de afdeling lampen.

Ik vertel haar dat ik best wel behoefte heb aan mooie hanglampen thuis: onze huidige plafonnières vind ik maar niks. Demonstratief wijs ik een willekeurige plafonnière aan: “kijk nou, deze lijkt toch net op een ui?!” Mijn schoonzus begint te lachen. “Ehm.. deze heb ik thuis.” Oeps.

Twee weken later stuurt ze me een foto van haar plafonnière: “ik zie alleen nog maar een ui als ik naar die lamp aan het staren ben.” Hahaha. Excuus.

 

8 april 2017

Gespot in de zaal

Samen met mijn schoonfamilie ben ik in Katwijk: we genieten van de voorstelling Soldaat van Oranje. Wij zijn denk ik één van de weinige Nederlanders die er nog niet geweest zijn. Wat is het bijzonder zo met het draaiende decor!

We zitten vrij vooraan en beleven het verhaal dus mooi van dichtbij. Het is indrukwekkend!

Na anderhalf uur is het pauze en we lopen naar het atrium, waar we een drankje bestellen en de voorstelling bespreken.

Even later gaat de bel weer en we lopen terug naar onze plekken. Op een gegeven moment horen we een vrolijke mannenstem die zich tot mijn schoonzus richt: “jij zit voor mij, op rij 5. Ik herken je nek.”

HAHA.

 

9 april 2017

Quote in de lerarenkamer

“Wat heb jij nou op je hoofd?!” *Haalt een geel stukje uit haar haar.* “Een mandarijnenschil!”

 

15 april 2017

Zit je gewoon rustig in de kantine je broodje te eten

Een collega leest in de krant iets grappigs over ene mevrouw Bakker. “O, en haar broer heet zeker Koeke!” Het kwartje viel na een paar seconden. Heel hard.

 

18 april 2017

Flauw 😉 

“Mam, we hebben nog geen paaseieren gezocht! – Ohh, nou ze staan links in de kast, in een grote pot!”

 

24 april 2017

Sassen op Schiphol

Met een redelijk lege blaas ben ik bezig met mijn zekerheidsplasje. Het is 05:00 en we kunnen bijna boarden. Nog even en dan vliegen we naar Kos!

In de verte hoor ik een vrouw met haar dochter praten. Ze komen de toiletruimte binnen en gaan elk naar een eigen wc. “Sanne, je moet zo wel opletten, dit zijn van die automatisch doorspoelende wc’s!” Sanne is even stil en piept dan zachtjes: “nee hè, dat vind ik eng!” Ik grinnik zachtjes: ik weet nog zo goed dat ik dit ook altijd eng vond. Of de deur op slot moeten doen, nog zoiets levensgevaarlijks.

Inmiddels ben ik klaar en mijn wc spoelt door. “Ben je nu al klaar?!” Vraagt Sanne aan haar moeder. “Neehoor, ik ben nog bezig! Dat is de mevrouw naast ons.” Sanne is weer stil. Inmiddels was ik mijn handen en hoor ik de wc naast die van mij doorspoelen. De moeder loopt naar buiten en kijkt mij lachend aan. Dan spoelt ook de wc van Sanne door. Ze slaakt een gilletje, maar komt even later trots naar buiten gelopen. Het is een schattig meisje van een jaar of 5. “Zo mam, dat heb ik ook overleefd!”

Zo’n drie uur later zie ik Sanne opnieuw in het vliegtuig. In haar eentje loopt ze stoer richting het vliegtuigtoilet. Die komt er wel.

 

27 april 2017

Aandoenlijke error

Mijn vriend en ik sturen vakantiefoto’s van Kos naar onze vrienden. “Kijk, deze boom is de oudste van Europa!” Typt mijn vriend. Ik val hem bij: “ja, dit is de boom van Socrates!”

De volgende dag fietsen we opnieuw door Kos-stad: we gaan vandaag naar het Asklepion en het bergdorpje Zia (op 470 meter hoogte!) fietsen.

In de verte zie ik een bordje staan. “O schat, kijk… hier staat die oudste boom! We hebben gisteren gewoon een random dikke boom op de foto gezet.” We kijken naar de ‘echte’ boom en lachen om het zoveelste vakantieblundertje. Dan zien we nog een ander bordje: “o, en het is die van Hippocrates…”